Υπάρχουν Κυριακές που ξυπνούν από νωρίς.
Κυριακές που βάζουν το φαγητό στο φούρνο
και βγάζουν μια βόλτα τον ύπνο του Σαββάτου.
Υπάρχουν και Κυριακές που ξυπνούν αργά.
Κυριακές που το πρώτο φως τις βρίσκει με ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο.
Υπάρχουν και οι άλλες Κυριακές
που δεν παίρνουν καμία μορφή όπως αυτή σήμερα "κενό"
και στέκονται αμήχανα να περιμένουν κάτι καινούριο,
μια νέα Δευτέρα να έρθει να τους πάρει απ' το χέρι.
Μα όλες οι Κυριακές συναντιούνται κάθε φορά στο μέρος της μελαγχολίας.
Στο μέρος που μεγάλωσαν.
Με την κυριακάτικη εφημερίδα του μπαμπά,
τις παιδικές φωνές και το κάλεσμα της μαμάς,
τις ατέρμονες συζητήσεις των μεγάλων...
Και κάπου εκεί η ώρα δείχνει αργά.
"ΚΕΝΟ"
πηγη Αρθρου
Εν ώρα βαρεμάρας: Οι όψεις των Κυριακών
