Να θεωρηθεί γελοίο ή βλάσφημο, ανάλογα με τις πολιτικές αντιλήψεις του καθενός.
Θα μπορούσε μάλιστα να θεωρηθεί βλακειες , δεν είμαι σίγουρη αν αυτό θα συμβεί και τώρα, Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένταση σχετικά με τη ΧΑ και το γνωστό «εγέρθητω» ή «εγέρθητι» αν θέλουμε να είμαστε γραμματικά σωστοί.
Γιατί όμως επέλεξα να γράψω το άρθρο, τώρα που μπαγιάτευσε η έκφραση; Βλέπετε, δεν ήτανε τόσο διαχρονική όσο το «λεφτά υπάρχουν» (και συνέχιζε το λόγο του ο κύριος λέγοντας: εκατοντάδες δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια).
πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια παγίδα, οργανωμένη και μελετημένη καλά, θα ήταν πιο ορθό να πω ότι είμαστε μέρος ενός σχεδίου, μιας Παγκόσμιας Κυριαρχίας ή αλλιώς της ΄΄Παγκοσμιοποίησης΄΄, ενός Παγκόσμιου νομίσματος, μιας Παγκόσμιας Κυριαρχίας - Κυβέρνησης που δεν θα εξυπηρετεί κανέναν άλλο παρά τις μεγάλες τράπεζες. Με την πάροδο του χρόνου οι γνωστοί – άγνωστοι αποφάσισαν να βάλουν σε εφαρμογή το συγκεκριμένο σχέδιο, δανείζοντας αλόγιστα, φθάνοντας σε σημείο τέτοιο ώστε όλος ο Παγκόσμιος πλούτος- νομίσματα να έχει/έχουν καταντήσει να είναι λιγότερος/α από τα λεφτά – φούσκα που δάνειζαν τόσο καιρό.
Έτσι η οικονομική κρίση έσκασε σαν βόμβα- όπως και η φούσκα/ψευδαίσθηση με την οποία ζούσαμε- και το σχέδιο άρχισε να προχωράει. Στόχος του είναι να γονατίσουν όλες ο οικονομίες των χωρών.
Σαν πειραματόζωο επιλέχθηκε η Ελλάδα, οι Έλληνες, οι τεμπέληδες, οι λουφατζήδες, οι ΄΄βρωμιάρηδες΄΄ όπως μας αποκαλούν οι ‘’φίλοι’’ μας ξένοι. Διάλεξαν να πιάσουν από τα μαλλιά το ατίθασο παιδί της Ευρώπης. Αν υποταχθεί και παραδειγματιστεί αυτό, τα άλλα θα ακολουθήσουν, κάνοντας το ίδιο, προφανώς ευκολότερα και γρηγορότερα. Δυστυχώς για αυτούς, το παιδί, μαζί με όλα τα ελαττώματά του έχει και το προτέρημα να κλωτσάει, μη σκύβοντας το κεφάλι.
Με άλλα λόγια, διάλεξαν λάθος πειραματόζωο. Γιατί μαζί με όλα τα αρνητικά του, τον ελληνικό λαό χαρακτηρίζει αυταπάρνηση και επαναστατικό πνεύμα.
Εδώ και τρία χρόνια τα πράγματα άλλαξαν. Η Ελλάδα έσκασε σαν φούσκα και θα μαζεύει για πολλά χρόνια τα κομματάκια της. Πώς θα καταγραφούν οι γενιές που τώρα μεγαλώνουν; Η γενιά της τρόικας; Της μαζικής ανεργίας; Των 700 ευρώ, που έχουν γίνει 450; Η χαμένη γενιά;
Ένα είναι σίγουρο. Θα είναι οι γενιές που θα ζήσουν χειρότερα από τη γενιά των γονιών τους. Για πόσο; Άγνωστο.
Μόνη τους ελπίδα να καταφέρουν να κάνουν κι αυτές μια μεγάλη ανατροπή. Να πετάξουν ο,τι σάπιο άφησαν οι προηγούμενοι- εμείς οι μεγαλύτεροι- και να οικοδομήσουν τη χώρα και τη ζωή τους σε βάσεις πιο αληθινές και πιο στέρεες.
Θα είναι η καλύτερη «εκδίκηση» για ο,τι τους κληρονομήσαμε.
