Περίπτερα σε κρίση

ΤΩΡΑ

 Αλλαγές και για τα περίπτερα  

Στα σούπερ μάρκετ το βρεφικό γάλα, τα τσιγάρα και ο Τύπος

 Ραγδαίες είναι οι αλλαγές και στη λειτουργία των περιπτέρων, τα οποία μετά από 101 χρόνια Ιστορίας αλλάζουν σελίδα. Αυτές τις αλλαγές παράγοντες του συγκεκριμένου κλάδου τις χαρακτηρίζουν ταφόπλακα στον θεσμό του περιπτέρου, ο οποίος σύμφωνα με τους ίδιους έχει διαδραματίσει κομβικό ρόλο στην εμπορική ιστορία της χώρας.

Με βάση το πολυνομοσχέδιο, αναμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο που αφορά τις προϋποθέσεις αδειοδότησης για τη λειτουργία περιπτέρων.

Συγκεκριμένα, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου θα καθορίζονται οι θέσεις των περιπτέρων, ενώ μόνο το 30% αυτών θα παραχωρούνται σε άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑμΕΑ) και πολυτέκνους, με βάση εισοδηματικά κριτήρια.

Η παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης των λοιπών θέσεων των περιπτέρων θα γίνεται με δημοπρασία, ο χρόνος παραχώρησης του δικαιώματος χρήσης των θέσεων δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 10 έτη, ενώ απαγορεύεται η αναμίσθωση, η υπεκμίσθωση και η εν γένει περαιτέρω παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης σε τρίτους.

Σε ό,τι φορά τις υφιστάμενες άδειες, αυτές διατηρούνται σε ισχύ και δεν μεταβιβάζονται, ούτε κληρονομούνται, ενώ από την 1η Ιανουαρίου 2014 οι δικαιούχοι αυτών υπόκεινται σε υποχρέωση καταβολής τέλους για τον κοινόχρηστο χώρο που καταλαμβάνει η κατασκευή του περιπτέρου.

ΤΟΤΕ

Στο περίπτερο ήλθε το πρώτο τηλέφωνο στο χωριό, που καλυτέρεψε την ζωή μας. Σ΄ αυτό τα τηλεφωνήματα, με τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, σ΄ αυτό το θλιβερό άγγελμα για το θάνατο κάποιου αγαπημένου.

Στο περίπτερο ακόμα αγοράζαμε τα αγαπημένα μας ζαχαρώδη καταναλωτικά προϊόντα, αλλά και τα πρώτα Σας ανδρικά αξεσουάρ. 

Τις σοκολάτες «ΙΟΝ Παυλίδης», αλλά και το «σοκολατένιο φιλί» με γεύση  φράουλας «KISS». Τις μπομπονέλες, αλλά και τις γκοφρέτες «SAFARI»,με την γνώριμή μας διαφήμιση. Εκεί και τα αγαπημένα μας κόμιξ, «Μπλέκ», «Όμπραξ», «Μικρός Ήρως», «Μικρός Καουμπόι», αλλά και αργότερα τα περιοδικά κοινωνικού κουτσομπολιού, που μας έκαναν να αισθανόμαστε στην γειτονιά δυνατοί, γνωρίζοντες για τους φλογερούς, έρωτες, τα πάθη και τις «δυστυχίες» των αγαπημένων μας σταρ της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Από το περίπτερο αγοράζαμε το «ΡΟΜΑΝΤΣΟ» και το «ΦΑΝΤΑΖΙΟ», με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Ζωή Λάσκαρη, την Μάρθα Καραγιάννη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Ανδρέα Μπάρκουλη, τον Κώστα Βουτσά και τον Φαίδωνα Γεωργίτση, να δίνουν τον τόνο της πολυτάραχης ζωής των στάρς... Αλλά και στο περίπτερο αγοράζαμε τα ιστορικά ξυραφάκια «Astor», που έμπαιναν στις παλιές ξυριστικές μηχανές, εκεί την πρώτη μας χτένα για «γκομενιλίκι», εκεί τα ιστορικά βερνίκια στο μεγάλο στρογγυλό μεταλλικό κουτί, για να γυαλίσουμε τα άρβυλα την Κυριακή για την εκκλησία, εκεί και το «Καλμόλ» για τους πονοκεφάλους, εκεί και τα πρώτα μας τσιγάρα, όταν το «αντριλίκι» ξύπναγε μέσα μας στην πρώτη νιότη !!! 

Ένας μικρόκοσμος αγαθών και αντικειμένων πρώτης ανάγκης, που προσδιόριζε την ταυτότητα και την ψυχοσύνθεσή μας.

Εικόνες απείρου κάλους, που θα μας μείνουν για πάντα ανεξίτηλες και που δεν πρέπει να αφήσουμε τα περίπτερα, αυτόν τον σημαντικό αρμό κοινωνικής συνοχής, να σβήσει αβοήθητος. Κάτι που δυστυχώς συντελείται σήμερα με την αλλαγή του συντελεστή, του ειδικού φόρου κατανάλωσης των καπνικών προϊόντων, ο οποίος συνεπάγεται τη δραματική μείωση του ποσοστού κέρδους των περιπτέρων από την πώληση των τσιγάρων, τα οποία όπως όλοι γνωρίζουμε είναι η καρδιά λειτουργίας τους. Αλλά ας ξαναγυρίσουμε σήμερα τα ελληνικά περίπτερα, στα αιωνόβια γενέθλιά τους, 

Το έναυσμα για την δημιουργία των περιπτέρων το έδωσαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι και ο ατυχής ελληνοτουρικός πόλεμος του 1897. Ήταν τότε που η Ελλάδα είχε γεμίσει με ανάπηρους και τραυματίες πολέμου και η πολιτεία θέλησε να βρεί έναν τρόπο για να τους συνδράμει. Έτσι δόθηκε η δυνατότητα για την δημιουργία του μικρού επαγγελματικού χώρου, του λεγόμενου «κιόσκι», στον οποίον πωλούνταν καπνικά προϊόντα και είδη πρώτης ανάγκης, χωρίς βεβαίως καθορισμένο ωράριο λειτουργίας. Το κιόσκι λοιπόν ήταν διαστάσεων  0.70 χ 0.70 μ. Και αποτελούνταν από μια βάση στην οποία τοποθετούνταν οι εφημερίδες και τέσσερα μεταλλικά κολονάκια. Στο επάνω μέρος ήταν τοποθετημένο ένα πανί, για να προστατεύει από τον ήλιο. Αργότερα όμως μέχρι τις μέρες μας το περίπτερο εξελίχθηκε σε έναν μικρό σχετικά, αλλά συγκροτημένο χώρο, με καλή αισθητική, ρολά ασφαλείας, αλλά και πρόσθετα βοηθητικά στοιχεία, όπως ψυγεία, παιχνιδομηχανήματα κ.λ.π. Σε πρώτη φάση άδεια περιπτέρου δικαιούνταν οι ανάπηροι πολέμου, αλλά αργότερα η ευεργετική αυτή παροχή της πολιτείας, επεκτάθηκε και σε αγωνιστές της εθνικής αντίστασης από το 2002, ενώ από το 2007 άδεια περιπτέρου δίνεται και σε βετεράνους του πολέμου στην Κύπρο, όπως και σε όσους έχουν σοβαρή αναπηρία.

Με την έλευση της δεκαετίας του ’50 τα περίπτερα γνώρισαν μεγάλη οικονομική άνθηση και εμπλούτισαν το εμπόρευμά τους, με ζαχαρώδη, αλλά και αναψυκτικά τα οποία τότε διατηρούνταν στα ξύλινα ψυγεία του πάγου.. Στις μέρες μας προσφέρονται μέχρι και γαλακτοκομικά σ΄αυτά. Η οικονομική ισχύς και δύναμη των περιπτέρων απογειώθηκε με την είσοδο σ΄αυτά της λεγόμενης κρύας αγοράς, δηλαδή των παγωτών και των αναψυκτικών και μάλιστα τα θερμά καλοκαίρια, που γνωρίσαμε και καύσωνες.

Σήμερα, τα περίπτερα σε όλη την Ελλάδα είναι γύρω στα 15.000, από τα οποία 4.500 βρίσκονται στην Αθήνα. Μαζί με τα καταστήματα ψιλικών φτάνουν τα 25.000 και αποτελούν έναν κλάδο με σοβαρή συμβολή στην οικονομία, ένα βαρόμετρο των κοινωνικών τάσεων. Πάνω απ΄ όλα, όμως, μια δύσκολη δουλειά με ατελείωτα ωράρια και μεγάλους κινδύνους ληστειών. Για αυτό και επιβάλλεται η πολιτεία να σκύψει με αγάπη στο ελληνικό περίπτερο και να μην το οδηγήσει μέσω της εξοντωτικής φορολόγησης στον αφανισμό. Γιατί μαζί του θα 

απονεκρωθεί και ένα ωραίο κομμάτι της ζωής μας, 

που με αγάπη μας κατευόδωνε σε όλα τα κατοπινά μας βήματα.