Lifestyle και Τζάμπα.. Μάγκες

Κάθε ελληνική οικογένεια έχει να διηγηθεί ένα δράμα κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτοφανούς κρίσης. 

Ολοι έχουμε, π.χ., 

Εναν άνεργο αδελφό, ξάδελφο ή κολλητό φίλο και έχουμε προσπαθήσει να του βρούμε καμιά δουλειά ή και αν ειναι  δυνατόν να τον ενισχύσουμε σε κάποια έκτακτη ανάγκη. 

Αν κάτι εξάλλου κρατά την κοινωνία μας ακόμα όρθια είναι η αλληλεγγύη και ο περίφημος οικογενειακός ιστός. 

Ενα άλλο επίσης απόλυτα ελληνικό χαρακτηριστικό είναι ο επονομαζόμενος «οικογενειακός χαρακτήρας» των επιχειρήσεών μας. Σχήματα που πηγαίνουν από γενιά σε γενιά, όμιλοι χτισμένοι με ιστορία αποτελούν πλειονότητα σε μια αγορά που παρά την εξέλιξη διατήρησε τα εθνικά χαρακτηριστικά της. Να, όμως, που η κρίση έρχεται να αλλάξει κι αυτό το ελληνικό δεδομένο, μια και οι εγχώριοι οικογενειακοί όμιλοι που χάθηκαν στη σκόνη του κραχ είναι πλέον πραγματικότητα. 

Ο «ΑΝΕΜΟΣ», λοιπόν, παρουσιάζει σήμερα τις οικογενειακές εκείνες επιχειρήσεις που την τελευταία διετία  έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Τις εταιρείες που ενώ ήταν στο παρελθόν ακμαίες και ισχυρές, σήμερα βρίσκονται μεταξύ φθοράς, αφθαρσίας, άρθρου 99 ή ακόμα και χρεοκοπίας.Και δεν ειναι μονο αυτοι....

PETZETAKIS

Ο άρχοντας των πλαστικών έγινε φυγάς

SATO

Από τον Αρη στον... Πλούτωνα της κρίσης

.lak

Πίσω από τα σίδερα της φυλακής ο Λάκης Γαβαλάς

BABIS VOVOS

Κατέρρευσαν οι πύργοι του Βωβού

BODYLINE

Ο όμιλος που αδυνάτισε από την κρίση

ELITE

Πάτησε την μπανανόφλουδα της κρίσης

GLOU

Βλέπουν φως στο τούνελ

ΦΑΓΕ

Εγκατέλειψε την Ελλάδα την πιο κρίσιμη εποχή

ΧΟΝΤΟΣ

Η κρίση έφερε διχόνοια

Ηλεκτρονική

Ο «Αλέκος» αντιστέκεται 

Sprider Stores 

Μάχη με τον χρόνο και τους εργαζομένους

και άλλοι  πολλοί....

Αυτό είναι ενα δείγμα απο τους  περίφημους «αυτοδημιούργητοι» , κομπιναδόροι  η πρώτη γενιά του νέου πλούτου, μόλις τα πράγματα έσφιξαν, αποδείχθηκε ότι ήταν απλοί τρακαδόροι που θα έκαναν κάθε είδους γυφτιά για να μην πληρώσουν τα μικροχρέη τους, στους ανθρώπους που δούλευαν γι΄ αυτούς. Αυτοί που δίδασκαν class, στα μπουζούκια όχι μόνο δεν μπόρεσαν να επιδείξουν τον στοιχειώδη αυτοέλεγχο - που ως γνωστόν, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του στυλ – αλλά βούτηξαν στα Interni, στα Kiton, στα Frank Muller και στα Cayenne, όπως ακριβώς κάποιος πεινασμένος βλάχος βουτάει στον μπουφέ. Και τώρα με τα ζόρια της κρίσης που τα προσχήματα έπεσαν, φάνηκε το πραγματικό κύτταρο: Αντί για «άρχοντες», όπως πόζαραν, αποδείχθηκαν τζάμπα κουραδόμαγκες της καφετέριας 

(ή μάλλον του «σουσάδικου»).

 Γιατί στα δύσκολα ξεχωρίζει ο Ωνάσης από τον «Faux-Νάση
Όσο όλα πάνε καλά, τα «κιμπαριλίκια» είναι εύκολα. Όμως ο πραγματικά Κύριος, το πρώτο που νοιάζεται, είναι να ξεπληρώσει σαν άντρας τα χρέη του, ειδικά απέναντι σε όσους του φέρθηκαν εντάξει. Δεν κρύβεται πίσω από τις «φούστες» των δικηγόρων του, ψάχνοντας νομικά τερτίπια και μεταβιβάσεις τίτλων, για να το αποφύγει. Είναι ζήτημα τιμής

Διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη γυφτιά, από το να αφήνεις συνειδητά, ανθρώπους να δουλεύουν στις εταιρίες σου απλήρωτους, ενώ εσύ προετοιμάζεις μέσω ευρηματικών νομικών ελιγμών, την «χειρουργική» πτώχευση.

 Δεν είναι δηλαδή ότι δεν έχεις. 

Είναι ότι βρήκες ευκαιρία να αποφύγεις τις υποχρεώσεις σου. Και ας κλαψουρίζουν όσο θέλουν, παριστάνοντας τον «κακομοίρη-που-τον-τσάκισε-η-κρίση». Όσο συνεχίζουν απτόητοι τις επιχειρήσεις τους, ενώ χρωστάνε χωρίς να ντρέπονται, σε ανθρώπους που δούλευαν για να πληρώσουν τρέχουσες βιωτικές ανάγκες, είναι απλώς μπαταχτσήδες. 

Οι κλασσικοί «γλοιώδεις» λιμοκοντόροι που ζουν με τράκες.
Άλλωστε, μεταξύ ενός επιχειρηματία που παίρνει την ευθύνη της αποτυχίας και ενός κακομοίρη που κλαψουρίζει κρυμμένος στη βίλα του, η απόσταση είναι συνήθως, ένας δικηγόρος, δρόμος.