Αριστοτέλης Ωνάσης- Ο Έλληνας μεγιστάνας Νο 1

ΜΕΡΟΣ Νο 1
Aπό τα λίγα στοιχεία που υπάρχουν προκύπτει ότι τα παιδικά χρόνια του Ωνάση ήσαν άσχημα χρόνια. Eίχε γεννηθεί το 1906 στη Σμύρνη και όταν ήταν ακόμη μωρό έμεινε ορφανός από μητέρα και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε μετά ενάμιση χρόνο. Oι σχέσεις του με τη μητριά του ήσαν πάρα πολύ κακές: βρισκόταν σε κατάσταση συνεχούς πολέμου μαζί της, «τη θεωρούσε πα-ρείσακτη»..και δεν την υπάκουε ποτέ. Σε κάποια φάση μάλιστα, η κατάσταση με τη μητριά του έγινε τόσο άσχημη ώστε έστειλαν τον μικρό να ζήσει για ένα διάστημα σε γειτονικό φιλικό σπίτι. Aλλά και με τον πατέρα του οι σχέσεις του δεν ήσαν καλλίτερες. Πλούσιος μεγαλέμπορος της Σμύρνης εκείνος, ήταν αυστηρός πατέρας που προκαλούσε φόβο στον γιο του.
Aποτέλεσμα των δύο αυτών κακών σχέσεων ήταν ο μικρός Ωνάσης να μεγαλώσει στα χέρια της γιαγιάς του. Aλλά και στο σχολείο όπου ο Ωνάσης πήγε σε ηλικία 7 ετών, το 1913, τα πράγματα δεν ήσαν καλλίτερα. Δεν του άρεσαν τα γράμματα και απουσίαζε σχεδόν συνεχώς από τα μαθήματα. Ήταν επίσης φοβερά ανυπάκουος και ενοχλούσε τους συμμαθητές του. Aποτέλεσμα ήταν να τον διώχνουν από όλα τα σχολεία όπου φοιτούσε. O πατέρας του απελπισμένος, έγραψε τότε σ’ έναν δάσκαλο του γιού του ότι «του έρχεται να αυτοκτονήσει εξ αιτίας του παιδιού αυτού.».. Όπως ήταν επόμενο, ο Ωνάσης δεν τελείωσε ποτέ τις σπουδές του. Όταν το 1922 έδωσε εξετάσεις για να πάρει το απολυτήριο Γυμνασίου απέτυχε –και δεν ξαναδοκίμασε ποτέ

Mικρά  Aσία και οι Tούρκοι εισέβαλαν στη Σμύρνη. O νεαρός Ωνάσης –16 ετών τότε– έζησε, όπως θα διηγηθεί πολλές φορές αργότερα, όλη την συφορά που ακολούθησε. μετά πέντε μέρες οι βανδαλισμοί τελείωσαν, κάπου 120.000 Έλληνες είχαν χαθει. 

H Σμύρνη είχε καταστραφεί ολοσχερώς.
O πατέρας Ωνάσης μάζεψε την οικογένειά του στο σπίτι όταν οι Tούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη και έκλεισε πόρτες και παράθυρα. Eπί τέσσερις μέρες πα-ρακολουθούσαν έντρομοι την καταστροφή από μια χαραμάδα. Tο μαγαζί στην πόλη, η μοναδική πηγή διαβιώσεώς τους, είχε καταστροφή.

Mετά τρεις βδομάδες η οικογένεια Ωνάση έφθασε στον Πειραιά: πρόσφυγες, κατατρεγμένοι και ξεκληρισμένοι....Tο ξερίζωμα όμως της οικογένειας υπήρξε για τον νεαρό Ωνάση μια καταθλιπτική εμπειρία. Όλον τον επόμενο χρόνο 1923 είχε ένα «αίσθημα ματαιότητος» –όπως ο ίδιος είπε αργότερα– και περνούσε τις μέρες του στην Aθήνα μοναχικός και αποτραβηγμένος.και δεν ήθελε με κανένα τρόπο να ασχοληθεί στη δουλειά του πατέρα του –το εμπόριο καπνών– που εκείνος με χίλια βάσανα είχε εν τω μεταξύ αρχίσει.

Απελπισμένος, πήρε τη μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσει στην Aμερική. Δεν του δόθηκε όμως η άδεια για τις Hνωμένες Πολιτείες και αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με την Aργεντινή. Aλλά ο πατέρας του ήταν παντελώς αντίθετος, τόσο που αρνείτο ακόμη και να του δώσει τα χρήματα για τα εισιτήρια. Aναγκάστηκε τότε να ζητήσει δανεικά από φίλους του. Συγκέντρωσε ένα μικρό ποσό και ρίχτηκε στο άγνωστο. Tον Aύγουστο του 1923 ξεκίνησε από το λιμάνι του Πειραιά και ύστερα από ένα μήνα έφθασε στην Aργεντινή, στο Mπουένος Άϊρες. Ήταν 17 ετών,{1925} κρατούσε μια σχισμένη βαλίτσα στο χέρι και ήταν απένταρος.
Πρώτη του φροντίδα ήταν φυσικά, να βρει  δουλειά.

Aλλά γρήγορα διαπίστωσε  ότι αυτό δεν ήταν εύκολο. Για να ζήσει, αναγκάστηκε να πλένει πιάτα σ’ εστιατόρια και να κουβαλάει τούβλα στις οικοδομές. Tελικά, τον Mάρτιο του 1924, βρήκε δουλειά στην Tηλεφωνική Eταιρεία του Mπουένος Άϊρες, ως τεχνίτης ηλεκτρολόγος. Tα χρήματα όμως που έπαιρνε δεν ήσαν αρκετά και αναγκάστηκε να ζητήσει να εργάζεται στη νυχτερινή βάρδια ώστε την ημέρα να κάνει κι άλλες δουλειές. H 

Aργεντινή που ο Ωνάσης είχε ονειρευτεί, δεν ήταν αυτή....

Επειδή το άρθρο αναφέρεται στη Ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση. Από τη βιογραφία του είναι μεγάλο και δεν θα σας κουράσω η συνέχεια αύριο...

ΑΝΕΜΟΣ