Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες

Μια μέρα ξυπνάς κοιτάς στο παράθυρο και αντικρίζεις έναν πανέμορφο άντρα πάνω σε ένα (λευκό κατά προτίμηση) άλογο και ερωτεύεστε με τη πρώτη ματιά! Έρχεται ζητάει το χέρι από τους γονείς σου και μετά από λίγο καιρό παντρεύεστε ,μένετε για πάντα πιστοί ο ένας στον άλλον και ερωτευμένοι μέχρι τα βαθιά γεράματα ( συγκινήθηκα!).τελικά υπάρχουν πρίγκιπες.? 

Έχω μπει σε πολλά παραμύθια στη Ζωή μου...κι ενώ ήξερα το τέλος του παραμυθιού προσπαθούσα να το παραποιήσω  ενώ ήξερα...πως δεν μπορώ...

Είναι που θυμήθηκα πολλά.. ίσως πιο πολύ απ' όλα τη μικρή πριγκίπισσα που με τον καιρό ξεχάστηκε.. Εξημέρωσε.. εξημερώθηκε.. μα ξεχάστηκε.. ίσως και να νομίζει ότι ξέχασε..

Ναι, πρίγκιπες μπορεί να μην υπάρχουν ανάμεσά μας, αλλά ίσως πρέπει κι οι γυναίκες να αναρωτηθούμε κατά πόσο μοιάζουμε κι εμείς στην πριγκίπισσα του παραμυθιού. Μήπως ζητάμε τα πάντα από τους άλλους όταν εμείς δε δίνουμε ούτε τα μισά; Τι άραγε θα γινόταν αν βάζαμε λιγάκι στην άκρη το εγωκεντρικό χειραφετημένο πρότυπο που προωθεί η κοινωνία μας, και ξεκινήσουμε να λειτουργούμε λίγο περισσότερο με την καρδιά μας; Ίσως έτσι να ήμασταν και πάλι σε θέση να εκτιμήσουμε αυτό που βρίσκεται δίπλα μας χωρίς να χρειαστεί να εγκλωβιζόμαστε σε αδιέξοδες σχέσεις απλά και μόνο για να μην είμαστε μόνοι ή για να παίξουμε στο παραμύθι που μας έμαθαν. 
Είμαι σίγουρη ότι αν βρούμε πρώτα τον εαυτό μας, κατανοήσουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, δε θα αργήσουμε να ζήσουμε το δικό μας σύγχρονο παραμύθι, με τους δικούς μας όρους και με εκείνον τον πρίγκιπα που θα ικανοποιήσει το βαθιά ανικανοποίητο εγώ μας με τρόπο απλό όσο μια αγκαλιά ή ένα χαμόγελο. 
Για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
«Nothing’s gonna change my world…(= τίποτα δε θα αλλάξει τον κόσμο μου)», όπως λέει ο στίχος ενός απ’ τα αγαπημένα μου τραγούδια των Beatles

ΑΝΕΜΟΣ