.jpg)
.jpg)
.jpg)
«Το Παγκόσμιο χρέος είναι 40 τρισεκατομμύρια δολάρια», έγραφε πριν λίγες μέρες σε ένα πανώ ένας διαδηλωτής στην Αμερική. Και πρόσθετε: «παρακαλώ πείτε μου σε ποιον ακριβώς τα χρωστάμε;»
Ξέρουμε; Οι φυλλάδες και τα κανάλια κάθε χώρας κατασκευάζουν εχθρούς― άλλοτε μακρινούς ξένους ηγέτες, άλλοτε εσωτερικούς τεμπέληδες φοροφυγάδες, κι απευθύνονται στο θυμικό των λαών με παραμυθάκια των μοχθηρών εχθρών και της αγίας πατρίδας.
Ο πραγματικός εχθρός, ο πραγματικός εκμεταλλευτής όμως ποιος είναι;
Φταίει άραγε η απληστία του καταναλωτικού ονείρου; Φταίει η προδοσία των πολιτικών με τη βλακεία των ψηφοφόρων; Φταίει ο πελάτης δηλαδή ή φταίει ο πωλητής του περιττού που επιβλήθηκε ως αναγκαίο;
Δε μου αρέσουν τα παιχνίδια τού ποιος φταίει. Δε μου αρέσουν όμως κι οι ασυνείδητοι. Να καταλάβω προσπαθώ γι αυτό και σας μεταφέρω τα λόγια του Τόμας Τζέφερσον (1743-1826), 3ου Προέδρου των ΗΠΑ, και μαζί μ' αυτά και την απορία μου πώς.. αλλά πώς μας πήρε 200 χρόνια κι ακόμα να τα καταλάβουμε.
Ιδού..(μεταφρασμένα* από εμένα για σας):
"Θεωρώ την οικονομία μια από τις σημαντικότερες αρετές και φοβάμαι το δημόσιο χρέος σαν το χειρότερο κίνδυνο.
Για να διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας πρέπει να μην αφήνουμε τους κυβερνώντες να μας φορτώνουν με δημόσιο χρέος.Πρέπει να επιλέξουμε είτε την οικονομία και την ελευθερία είτε τη σύγχυση και τη δουλεία. Αν αποκτήσουμε δημόσιο χρέος θα φορολογηθούν η τροφή και το ποτό μας, οι ανάγκες κι οι ανέσεις μας, η δουλειά κι οι απολαύσεις μας. Αν καταφέρουμε να εμποδίσουμε την κυβέρνηση να σπαταλά το μόχθο του λαού με την πρόφαση πως 'φροντίζει' γι αυτόν, τότε οι άνθρωποι θα ευτυχίσουν."
Φταίει άραγε η απληστία του καταναλωτικού ονείρου; Φταίει η προδοσία των πολιτικών με τη βλακεία των ψηφοφόρων; Φταίει ο πελάτης δηλαδή ή φταίει ο πωλητής του περιττού που επιβλήθηκε ως αναγκαίο;
Δε μου αρέσουν τα παιχνίδια τού ποιος φταίει. Δε μου αρέσουν όμως κι οι ασυνείδητοι. Να καταλάβω προσπαθώ γι αυτό και σας μεταφέρω τα λόγια του Τόμας Τζέφερσον (1743-1826), 3ου Προέδρου των ΗΠΑ, και μαζί μ' αυτά και την απορία μου πώς.. αλλά πώς μας πήρε 200 χρόνια κι ακόμα να τα καταλάβουμε.
Ιδού..(μεταφρασμένα* από εμένα για σας):
"Θεωρώ την οικονομία μια από τις σημαντικότερες αρετές και φοβάμαι το δημόσιο χρέος σαν το χειρότερο κίνδυνο.
Για να διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας πρέπει να μην αφήνουμε τους κυβερνώντες να μας φορτώνουν με δημόσιο χρέος.Πρέπει να επιλέξουμε είτε την οικονομία και την ελευθερία είτε τη σύγχυση και τη δουλεία. Αν αποκτήσουμε δημόσιο χρέος θα φορολογηθούν η τροφή και το ποτό μας, οι ανάγκες κι οι ανέσεις μας, η δουλειά κι οι απολαύσεις μας. Αν καταφέρουμε να εμποδίσουμε την κυβέρνηση να σπαταλά το μόχθο του λαού με την πρόφαση πως 'φροντίζει' γι αυτόν, τότε οι άνθρωποι θα ευτυχίσουν."
*Ιδού και το πρωτότυπο:
Thomas Jefferson
"I place economy among the first and most important virtues and public debt as the greatest of dangers to be feared. To preserve our independence, we must not let our rulers load us with public debt. We must make our choice between economy and liberty or confusion and servitude. If we run into such debts, we must be taxed in our meat and drink, in our necessities and comforts, in our labor and in our amusements. If we can prevent the government from wasting the labor of the people, under the pretense of 'caring for them,' they will be happy."
πηγη Δάφνη Χρονοπούλου:
Thomas Jefferson
"I place economy among the first and most important virtues and public debt as the greatest of dangers to be feared. To preserve our independence, we must not let our rulers load us with public debt. We must make our choice between economy and liberty or confusion and servitude. If we run into such debts, we must be taxed in our meat and drink, in our necessities and comforts, in our labor and in our amusements. If we can prevent the government from wasting the labor of the people, under the pretense of 'caring for them,' they will be happy."
πηγη Δάφνη Χρονοπούλου:
.jpg)
.jpg)
