Κλείνω κι έρχομαι έρχομαι φτάνω...
με το πρώτο το αεροπλάνο..
Αυτά τραγουδούσε ο Πορτοκάλογλου,
Τί πάει να πει όμως "κλείνω κι έρχομαι";
Καλός ο Σεπτέμβρης ..Ωραίες μέρες αλλά ..νομίζω οτι ήρθε η ώρα να τα μαζεύουμε ..
Σιγά-Σιγά !!
Αρχίζει κι ερημώνει τα μαγαζιά κλείνουν ο κόσμος είναι λίγος εμείς κι εμείς μείναμε μόνο ο καιρός πεισματικά καλά κρατεί!!με ζέστες και θάλασσα λάδι να την πιεις στο ποτήρι...
Καλοκαίρι ΤΕΛΟΣ, φίλοι μου! ..Έρχονται τα Βράδια με μπύρες και αμπελοφιλοσοφίες, ουζομεζέδες, μακροβούτια, φόβοι για τον χειμώνα που έρχεται, ανασφάλεια για το αύριο, αντηλιακό με μυρωδιά καρύδας,το μαύρισμα που ξεφλουδαει lip gloss σε απόχρωση ¨καρπούζι¨, συζητήσεις για το ¨κάθε πέρσι και καλύτερα¨, παγωτό με γεύση γιαουρτιού,και τότε που σιγά σιγά το μαύρισμα θα υπαναχωρεί, η μυρωδιά του αντηλιακού θα…ξεθωριάζει και ο κάθε κατεργάρης θα “κουτσοστριμώχνεται” στον πάγκο του. Να τότε που θα ξανανιώσουμε την ανάγκη να γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Έστω για μια ακόμα βουτιά, για ένα ακόμα μοχίτο…ηταν ένα καλοκαίρι γεμάτο !!!
Ο Σεπτέμβριος για μένα έχει πολλά κοινά με τον Ιανουάριο ... Είναι εκείνοι οι μήνες που θυμάμαι ότι θέλω να αλλάξω, να βελτιωθώ, να κάνω ένα βήμα παρακάτω, να αφήσω πίσω κακές συνήθειες, να υιοθετήσω νέες -καλύτερες-, εκείνοι οι μήνες που θυμάμαι ότι ήρθε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνο να…το πάρω αλλιώς!..Ως το επόμενο καλοκαίρι .... Κάθε μέρα εναλλάσσονται τόσες εικόνες, τόσα συναισθήματα... Η ζωή όλη, έτσι. Μια σειρά αναμνήσεων. Προσπαθώ πάντα να κρατώ τις όμορφες εικόνες, όμορφους ανθρώπους, όμορφα αισθήματα. Μόνο αυτό με βοηθά στο αύριο που ξημερώνει. Ό,τι έζησα... όσα έζησα. Μου δίνουν ελπίδα ότι η ζωή μάς εκπλήσσει ΚΑΙ ευχάριστα και δυσάρεστα !!!ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνεις, σήμερα δεν είσαι ίδιος με εχθές και -αν θες πίστεψέ με- δεν έχεις καμία ελπίδα αύριο να είσαι ίδιος με σήμερα.
Από εκεί και πέρα, η απόφαση είναι δική σου.
Πώς θα σε βρει ο Σεπτέμβριος σου; Ο Οκτώβρης σου; και πάει λέγοντας !!!
