Ένα από τα ελαττώματα που σπανίως είχα να αντιμετωπίσω είναι αυτό της ζήλειας. Ελάχιστες φορές έχω συλλάβει τον εαυτό μου να ζηλεύει και αυτό συνέβαινε πριν χρόνια. Όταν ακόμα δηλαδή ήμουν νέα μικρή..παιδιόθεν σα να λέμε ~~~~
Πέραν τούτου όμως, ποτέ μου δεν ζήλεψα κάτι άλλο από το περιβάλλον μου. Αναφέρομαι ειδικότερα σε υλικά αγαθά. Το είδος της ζήλειας μου είχε εμένα την ίδια ως πηγή του κακού και γι αυτό προσπάθησα να με αλλάξω, ώστε να προσαρμοστώ στα ήθη και τα έθιμα του 2000 και βάλε .. και να επιβιώσω Και δεν ήταν απλό, ούτε ευχάριστο, αλλά ουδέποτε υπήρξα αγενής ή και απότομη προς τους άλλους, που δεν έφταιγαν σε τίποτα που ήταν απλώς πιο κουλ. Κατά τα άλλα, ούτε το σπίτι του άλλου με ενδιέφερε ποτέ, ούτε το αυτοκίνητό του, ούτε το κινητό του, αυτά τα θεωρούσα και τα θεωρώ βλακείες. ,μεγαλώνοντας έχω αναθεωρήσει περαιτέρω την κοσμοθεωρία μου,που λέει και η Έλλη Κοκκίνου, δεν αρκεί τίποτε περισσότερο για να είμαι ευτυχής πέραν της υγείας μου και της αγκαλιά της οικογένειας μου .
Μακρυγόρησα πάλι..περίεργο !! όμως και το θέμα μας είναι άλλο.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ πολλύ κόσμο να φθονεί. Όχι μόνο φθονεί και ζηλεύει, αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι το δείχνει κιόλας. Και πώς το δείχνει; Με την αδυναμία του να συμμεριστεί τη χαρά του άλλου. Με την άρνηση του να πει μια καλή κουβέντα για κάποιον που πέτυχε κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους. Έχω γίνει κοινωνός τουλάχιστον τριών περιπτώσεων προσφάτως, που καταδεικνύουν ζήλεια από πλευράς ανθρώπων (οι οποίοι μάλιστα είναι ενήλικες, διότι αν επρόκειτο για μωρά που ζηλεύει το ένα το παιχνίδι του άλλου θα έλεγα ας πάει στο διάολο, θα ωριμάσουν κάποτε) και εξεπλάγην με το πόσο "μωρό" μπορεί να είναι κάποιος στην ηλικία μας και στους καιρούς μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι με την κρίση ο κόσμος άρχισε να στερείται πράγματα και όταν τα βλέπει αλλού του γυρίζει το μάτι, αλλά κάνε μια προσπάθεια βρε αδερφέ αν μη τι άλλο να φανείς ευγενής. Προσπάθησε να το δουλέψεις μέσα σου. Κάνε μια προσπάθεια να βελτιωθείς και να βρεις το νόημα στη ζωή σου. Τι κάθεσαι και ζηλεύεις αυτοκίνητα και άλλες συσκευές- παλιοσιδερικά ειναι ; Πόσο λίγος είσαι που βρίσκεις την ευτυχία ακόμα στα αντικείμενα παρεμπιπτόντως; Αλλά και γενικότερα, πόσο λίγος είσαι που δεν μπορείς να αποδεχτείς ότι κάποιοι τα καταφέρνουν, καλώς ή κακώς, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, και είναι ευτυχισμένοι. Ζηλεύει, ας πούμε, ο άνεργος αυτόν που έχει δουλειά. Λες και φταίει ο δεύτερος που εσύ απολύθηκες. Κάθεται και ζηλεύει, ας πούμε, η κοπέλα που δεν μπορεί να συλλάβει παιδί μιαν άλλη που είναι έγκυος. Λες και φταίει η δεύτερη που εσύ δεν μπορείς να συλλάβεις. Ντροπής πράγματα. Μεγάλης ντροπής.
Είναι άδικη η πουτάνα η ζωή, το ξέρουμε. Αλλά πρέπει κι εσύ να είσαι πολύ μαλάκας για να μην μπορείς να επικεντρωθείς εις τα του οίκου σου και να χύνεις δηλητήριο για τα του οίκου αλλουνού,ήμουν κομψή..σα να λέμε θες να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα ντε και καλά !!! που απλώς φάνηκε πιο τυχερός ή και πιο ικανός (γιατί δεν θεωρώ ότι είναι όλα θέμα τύχης σ' αυτή τη ζωή). Δεν είναι απλή αυτή η εσωτερική διεργασία, αλλά αν έφτασες τα 30 και ακόμα να την πετύχεις, αν ακόμα να τα βρεις με τον εαυτό σου, σόρρι, μα είσαι κρίμα. Μπορώ να δείξω επιείκεια μέχρι ενός ορίου και κάποιας ηλικίας. Να ζηλεύεις όμως και να μην ντρέπεσαι που το παραδέχεσαι, στις μέρες μας είναι κατάπτυστο......
Κάτι άλλο που επίσης παρατήρησα τελευταίως και με ξενίζει, είναι η χρήση του ρήματος 'ζηλεύω'. Αν δεν είσαι ο Μαζωνάκης και δεν λες το ομώνυμο τραγούδι, είσαι απλά τραγικός να λες 'ζηλεύω'. Δεν δικαιούσαι να ζηλεύεις, φίλε μου. Είναι φτηνό να ζηλεύεις. Δικαιούσαι μόνο να θαυμάζεις. Γιατί αν κάποιος πέτυχε κάτι
που εσύ δεν το καταφέρνεις, είτε νιώθεις χάλια για τον εαυτό σου, είτε θαυμάζεις τον άλλον που τα κατάφερε καλύτερα από σένα θα πρέπει να εμπνέεσαι απ' αυτόν.!!!!!!
Μακρυγόρησα πάλι..περίεργο !! όμως και το θέμα μας είναι άλλο.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ πολλύ κόσμο να φθονεί. Όχι μόνο φθονεί και ζηλεύει, αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι το δείχνει κιόλας. Και πώς το δείχνει; Με την αδυναμία του να συμμεριστεί τη χαρά του άλλου. Με την άρνηση του να πει μια καλή κουβέντα για κάποιον που πέτυχε κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους. Έχω γίνει κοινωνός τουλάχιστον τριών περιπτώσεων προσφάτως, που καταδεικνύουν ζήλεια από πλευράς ανθρώπων (οι οποίοι μάλιστα είναι ενήλικες, διότι αν επρόκειτο για μωρά που ζηλεύει το ένα το παιχνίδι του άλλου θα έλεγα ας πάει στο διάολο, θα ωριμάσουν κάποτε) και εξεπλάγην με το πόσο "μωρό" μπορεί να είναι κάποιος στην ηλικία μας και στους καιρούς μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι με την κρίση ο κόσμος άρχισε να στερείται πράγματα και όταν τα βλέπει αλλού του γυρίζει το μάτι, αλλά κάνε μια προσπάθεια βρε αδερφέ αν μη τι άλλο να φανείς ευγενής. Προσπάθησε να το δουλέψεις μέσα σου. Κάνε μια προσπάθεια να βελτιωθείς και να βρεις το νόημα στη ζωή σου. Τι κάθεσαι και ζηλεύεις αυτοκίνητα και άλλες συσκευές- παλιοσιδερικά ειναι ; Πόσο λίγος είσαι που βρίσκεις την ευτυχία ακόμα στα αντικείμενα παρεμπιπτόντως; Αλλά και γενικότερα, πόσο λίγος είσαι που δεν μπορείς να αποδεχτείς ότι κάποιοι τα καταφέρνουν, καλώς ή κακώς, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, και είναι ευτυχισμένοι. Ζηλεύει, ας πούμε, ο άνεργος αυτόν που έχει δουλειά. Λες και φταίει ο δεύτερος που εσύ απολύθηκες. Κάθεται και ζηλεύει, ας πούμε, η κοπέλα που δεν μπορεί να συλλάβει παιδί μιαν άλλη που είναι έγκυος. Λες και φταίει η δεύτερη που εσύ δεν μπορείς να συλλάβεις. Ντροπής πράγματα. Μεγάλης ντροπής.
Είναι άδικη η πουτάνα η ζωή, το ξέρουμε. Αλλά πρέπει κι εσύ να είσαι πολύ μαλάκας για να μην μπορείς να επικεντρωθείς εις τα του οίκου σου και να χύνεις δηλητήριο για τα του οίκου αλλουνού,ήμουν κομψή..σα να λέμε θες να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα ντε και καλά !!! που απλώς φάνηκε πιο τυχερός ή και πιο ικανός (γιατί δεν θεωρώ ότι είναι όλα θέμα τύχης σ' αυτή τη ζωή). Δεν είναι απλή αυτή η εσωτερική διεργασία, αλλά αν έφτασες τα 30 και ακόμα να την πετύχεις, αν ακόμα να τα βρεις με τον εαυτό σου, σόρρι, μα είσαι κρίμα. Μπορώ να δείξω επιείκεια μέχρι ενός ορίου και κάποιας ηλικίας. Να ζηλεύεις όμως και να μην ντρέπεσαι που το παραδέχεσαι, στις μέρες μας είναι κατάπτυστο......
Κάτι άλλο που επίσης παρατήρησα τελευταίως και με ξενίζει, είναι η χρήση του ρήματος 'ζηλεύω'. Αν δεν είσαι ο Μαζωνάκης και δεν λες το ομώνυμο τραγούδι, είσαι απλά τραγικός να λες 'ζηλεύω'. Δεν δικαιούσαι να ζηλεύεις, φίλε μου. Είναι φτηνό να ζηλεύεις. Δικαιούσαι μόνο να θαυμάζεις. Γιατί αν κάποιος πέτυχε κάτι
που εσύ δεν το καταφέρνεις, είτε νιώθεις χάλια για τον εαυτό σου, είτε θαυμάζεις τον άλλον που τα κατάφερε καλύτερα από σένα θα πρέπει να εμπνέεσαι απ' αυτόν.!!!!!!
Αν πάλι τα κατάφερε με δόλιο τρόπο, και πάλι δεν δικαιούσαι να χρησιμοποιείς το ρήμα 'ζηλεύω' γιατί δεν μπορείς να ζηλεύεις έναν απατεώνα. Αυτόν απλώς τον λυπάσαι. Επομένως, η χρήση του ρήματος 'ζηλεύω' μόνο στον Μαζωνάκη επιτρέπεται. Και μόνο εφόσον συνοδεύεται υπό τους ήχους μπουζουκιού. λέμε τώρα!!
Ακούς εκεί 'ζηλεύω'.Τι ζηλεύεις ρε π@π@ρ@; ξέφυγα λίγο sorry!!
πρώτη φορά μου συμβαίνει ...
Αυτά τα ολίγα και μακάρι να μπορούσα να μπω σε λεπτομέρειες.
Μας έφαγε η Ανωνυμία εδώ μέσα...Anyway !!!
πρώτη φορά μου συμβαίνει ...
Αυτά τα ολίγα και μακάρι να μπορούσα να μπω σε λεπτομέρειες.
Μας έφαγε η Ανωνυμία εδώ μέσα...Anyway !!!
Ta leme τουμοροου !!!
