Η μοναδική αγάπη στην οποία πιστεύω είναι αυτή που έχει ο γονιός στο παιδί του! Ανεξήγητο αίσθημα και θαυμάσιο!Δεν πιστεύω στον έρωτα!..οχι δεν είμαι κυνική ..Ξέρω ότι δυσαρεστώ μερικούς φίλοι μου Είναι απλά συμβιβασμοί για να ικανοποιείται το ένστικτο της διαιώνισης του είδους. Μια ψευδαίσθηση. Δημιουργείται από το φόβο της μοναξιάς ,μας μεγάλωσαν έτσι μην είσαι μόνος στα γερατειά τι σημαίνει αυτό μόνοι γεννιόμαστε μόνοι πεθαίνουμε...«Στον έρωτα δεν πιστεύω στο "για πάντα" και στο "ποτέ"!».Έρωτα μπορείς να γνωρίσεις σήμερα ή αύριο στο πρόσωπο ενός συνανθρώπου! Και όταν φύγει το άτομο…και έχεις νιάτα, υγεία και λεφτά μπορείς να το αντικαταστήσεις με ένα άλλο...πάντα έτσι γίνεται..Τα αισθήματα υπάρχουν για να μας κρατούν προσκολλημένους στο ταίρι.Ως λειτουργικοί μηχανισμοί, τα αισθήματα αναπτύσσονται για να έρθει το πάθος και η οικειότητα όπου με τη σειρά τους θα βοηθήσουν στο να σφραγιστεί η δέσμευση και η αίσθηση της “ασφάλειας”και βάλαμε ταμπέλα ΑΓΑΠΗ .και ολα αυτά με τη φθορά του χρόνου έχουν ημερομηνία λήξης .. Σάμπως και θα πάψουμε έτσι να είμαστε μόνοι??Έρωτας . Δεν είναι παρά ένα τέχνασμα, μια πλάνη που έχει εμφυτευτεί μέσα μας για να επιτευχθεί η διαιώνιση του είδους ή διαφορετικά να γεμίσει η γη με ανθρωπάκια Μόνα τους !...Αλλά πάντοτε μόνοι θα ‘μαστε! Γι αυτό ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τη μοναξιά!..είναι οτι έχουμε σε αυτό τον κόσμο που ερχόμαστε μόνο μια φορά ..δεύτερη Ζωή δεν έχει...«Έρωτας είναι ο δυνάστης και ο μαχητής. Έρωτας είναι η ταλαιπώρια και τα βρεγμένα μαξιλάρια. Έρωτας είναι το μεθύσι του Σαββάτου και ο πονοκέφαλος της Κυριακής.
Ένας ήρωας κάπου υποφέρει, κάπου βλαστημάει, κάπου μπεκροπίνει και συνήθως καταλήγει χαράματα να βαράει κουδούνια, το κεφάλι του στον τοίχο ή πλήκτρα στο κινητό του. Τον συμπαθούμε τον ήρωα, σκύβουμε και του χαϊδεύουμε τα μαλλιά, τον θεωρούμε δικό μας. Του παρέχουμε εμείς το άλλοθι, για την τσίχλα που του 'χει κολλήσει στον εγκέφαλο. Δεν τον αφήνουμε να τη βγάλει. Του την βαφτίζουμε «έρωτα», «αγάπη» ή «καψούρα», αναλόγως του τί βολεύει την προκειμένη χρονική στιγμή και κάνουμε τον καημό του, καημό μας. Ξεχνάμε πως στην πραγματικότητα, τις περισσότερες φορές, μιλάμε απλώς για εμμονές.Αλωστε όπως πολύ σωστά λέει η googlofili συνοδοιπόρος blogger ELENI DOUFEKA sory το δανείζομαι ..