Ξέρω φίλοι μου άργησα να γράψω αλλά τώρα είμαι εδώ .. έφυγα από Αθήνα για λίγες μέρες και είμαι στο κάτω παρτάλι μου όπως αποκαλώ το χωριό μου τα πάτρια εδάφη εδώ έρχομαι πάντα οπότε νοιώθω την ανάγκη να φύγω από παντού και όλα εδώ είναι το ερημητήριο μου το Άγιο Ορός μου με βοηθά να ξεκαθαρίζω πετάω κρατάω ξεσκαρτάρω γενικά φορτίζω επαναπροσδιορίζομαι και αποφασίζω ξέρω ακούστηκε κάτι σαν τα transformer αλλά έτσι είναι το σπίτι μου άβατο δεν το λες η πόρτα ορθάνοιχτη όλη μέρα εδώ τα κουδούνια είναι διακοσμητικά στους τοίχους , οποίος θέλει ανοίγει τη πόρτα και μπαινοβγαίνει Διακριτικότις μηδέν ..άγνωστη λέξη άβατο γίνεται το μεσημέρι και το βραδύ όταν γυρίζω το κλειδί στην πόρτα εκεί είμαι εγώ και εγώ !! κάθε τέτοια εποχή τρελαίνομαι με πιάνει μια μανία φυγής και κάνω πλανά για ταξίδια μάκρυνα πέρυσι πραγματοποίησε τις ευχές μου ο Santa Claus και ήμουν Hong Kong υπέροχο τέλειο αξέχαστο φέτος έβαλα πλώρη για αλλού που? Θα σας ενημερώσω στην ώρα του !!! τα μαγειρεύω τώρα θα τα ετοιμάσω όλα και τα λέμε το μόνο που θέλω από σένα Santa μου να κάνεις μια Ντιν *** με το μαγικό σου ραβδάκι να πραγματοποιήσεις την ευχή μου δεν ζητάω πολλά όλα τ¨άλλα άστα πάνω μου θα τα κανονίσω εγώ !! Δυο είναι τα αγαπημένα μου μέρη η Τήνος με την την υπέροχη Αύρα που μου βγάζει συναισθήματα αισιοδοξίας Θετική Ενέργεια: καλή διάθεση και δημιουργική ηρεμία…εκεί χαλαρώνω έχω μια αίσθηση ικανοποίησης από τη ζωή…και φυσικά το χωριό μου που λογική και ρεαλισμός πάνε χέρι χέρι εδώ οι άνθρωποι μου είναι οικείοι νιώθω ασφαλείς μαζί τους αλλά για λίγο αυτή η στασιμότητα με τρελαίνει έχω και αυτό το «φευγιό». μέσα μου (πολλοί μας λένε ατομιστές εμάς τους ανθρώπους-φευγιό), αλλά γιατί νιώθω πως αν δεν φύγω, θα πάψω να είμαι εγώ, θα σταματήσω να αναπνέω εγώ μέσα στο σώμα μου, γιατί θα κατοικεί εκεί μια ξένη, θα δώσω την ευκαιρία στα θηρία ΜΟΥ να με κατακρεουργήσουν και να με κάνουν κι εμένα θηρίο. Δεν επιθυμώ να αποποιούμαι το εγώ μου και την προσωπικότητά μου, ούτε για άλλες (καταστάσεις), ούτε για άλλους (ανθρώπους). κατανοήστε όλους εμάς που ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία,που τους αρέσει να φεύγουν- να απομακρύνονται- να εξαφανίζονται. Λειτουργεί σαν λύτρωση η απόσταση. Απόσταση ισούται ελευθερία, απαλλαγή απ’ τη ρουτίνα και πάνω απ’ όλα σημαίνει διατήρηση του προσωπικού χώρου. Το μετά όμως με τρομάζει. Όλους εμάς που φεύγουμε, το μετά μας τρομάζει. Είναι εύκολο να πάρεις τα φτερά σου και να πετάξεις γι’ αλλού –μόνος σου-, αλλά είναι δύσκολο να γυρίσεις και να ξαναρχίσεις, λόγω απογοήτευσης, μεμψιμοιρίας, πόνου, παραίτησης κα. Αυτό συμβαίνει σ’ αυτούς που έχουν φτερά αλλά δεν έχουν γερά πόδια για να τα στυλώνουν στο πάτωμα και να δημιουργούν ζωή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται δυο κατηγορίες των ανθρώπων-φευγιό: αυτοί που μετά τη φυγή γυρνάνε στο παρελθόν (στα στεγανά και σίγουρα) κι αυτοί που γυρνάνε στο μέλλον (στο αβέβαιο, τρομακτικό αλλά πολλά υποσχόμενο).εγώ προς το παρών ανήκω στη πρώτη κατηγορία ώσπου να δυναμώσω τα ποδιά μου να πατάνε γερά και αυτόνομα στη γη γιατί ..θέλω να γυρνάω στο μέλλον και δεν θέλω να κάνω το λάθος να γυρνάω στο παρελθόν. Είμαι η Αννα ∙ θα με βρείτε να περιπλανιέμαι στους δρόμους,. Μυαλό καρδιά-λογική- συναίσθημα-πραγματικότητα ψευδαίσθηση και οτιδήποτε άλλο συνέθετε για εμένα το Ευ ζην..είναι οι αγαπημένοι μου τομείς. Όταν δεν βρίσκομαι πίσω από το laptop βρίσκομαι στη φύση η ταξιδεύω η θα είμαι φευγάτη γενικά πάντα με ωραία μουσική να με απογειώνει,.. Αλλά πάντα γυρίζω εδώ στο blog..ΑΝΕΜΟΣ...
*** Το φευγιό της Άννας στο δίσκο του Παύλου Σιδηρόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος»