Αναπολώντας τη δεκαετία 80s:

Πάλι το κουτάκι με τις αναμνήσεις άνοιξα σήμερα ..Μεγάλωσα σε επαρχία λούμπεν φτωχογειτονιά αλλά με αυθεντικούς καθημερινούς λαϊκούς ανθρώπους, που έλεγες καλημέρα σε ένα χωριό... θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του 80 χωρίς τηλέφωνο (εκτός ίσως από το ένα το κοινοτικό) μετά χαρές και πανηγύρια βάλαμε και στα σπίτια αυτά με τη ροδέλα που κάνανε «ντρινννν» και ήταν γκρι η συσκευή με ένα καντράν που μάγκωνε το δάκτυλο. Όχι δεν είχε κουμπάκια και τέτοιες ευκολίες. Έχωνες το δάκτυλο σε κάθε νούμερο και γύριζες…Κι αν μίλαγε δώστου από την αρχή.«Πάρε το μηδέν». Τις περισσότερες φορές θα έπιανες παράσιτα λες και ήταν ραδιόφωνο. Εκεί κόλλαγε το «πάρε το μηδέν» που έλεγε ο ένας στον άλλον. Ποτέ δεν έμαθα αν δούλευε ή όχι το κόλπο του μηδέν αλλά κατέφευγα και γω σ΄αυτό. Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν ήταν και η μόνη μαλακία που έκανε η γενιά μου. Συνηθέστατα επίσης θα έμπαινε και άλλος στη γραμμή… Ξεκίνησαν έρωτες και έρωτες από μπερδεμένες γραμμές! Ξεκίνησαν και καβγάδες αλλά δεν το κάνω θέμα… Επίσης υπήρχε και η ρουφιανιά του «ντούμπλεξ» τι να πρωτοθυμηθώ τα καλά η τα κακά?..Πάνω από τους μισούς γάμους γινόταν με προξενιό και με το ζόρι… Θεωρούνταν απολύτως κανονικό ,οι δάσκαλοι να σπάνε τα παιδιά στο ξύλο για ψύλλου πήδημα…τη δασκάλα μου να μου λέει Ιωάννα άπλωσε το χέρι να δοκιμάσω τη βέργα που μου έφερες αν είναι καλή .. θυμήθηκα τη διαφήμιση  " φοράει στραικ και καρφώνει Μετά μεγαλοπιαστήκαμε και ήταν ντροπή να φοράμε κάτω απο nike. τι να θυμηθώ το Τσερνομπίλ που φάγαμε στη μάπα δεν μπορώ να πω "κοίτα τι ωραία που ζήσαμε εμείς, στην δεκαετία του '80, που όλα ήταν αθώα και τέλεια και πώς ζούνε σήμερα μίζερα, τα παιδιά"  Μέχρι τα μέσα του 80, ολόκληρη η Ελλάδα ήταν Κράβαρα…. Ναι είμαι άλλης δεκαετίας προϊόν, δὲν παύω νὰ είμαι παιδί του παρελθόντος.έχω αναμνήσεις από αυλές που μυρίζανε γιασεμί, και σπίτια που ο κόσμος κοιμόταν μέσα με τις πόρτες ξεκλείδωτες...Είχα ευτυχισμένα, παιδικά χρόνια.."υπήρχαν πολύ λιγότερα αυτοκίνητα" Εμείς τρέχαμε στους δρόμους με ποδήλατα παίζαμε ομαδικά παιχνίδια, όπως κρυφτό,μήλα, κυνηγητό κάναμε πάρτυ με κασέτες άντε κάποιοι είχαν  και Πικ απ με δίσκους βινυλίου θυμάστε? Βλέπαμε ΣΤρουφάκια, Μάγια η μέλισσα Thundercats, Κabamaru και Candy Candy Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ. Τρώγαμε Κουκουρούκου και Σοκοφρέτες

…Κάναμε ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες …  Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Φρουτοπία ,πώς να ξεχάσω τον αγαπημένο μου παραμυθά ( Νίκο Πιλάβιο) να πετώ και Γω μαζί του….Τραγουδήσαμε «Το νού σου κύριε οδηγέ» και χορέψαμε λαμπάντα…Οι γιαγιάδες μας έφτιαχναν πίτες και κουλουράκια, τώρα φτιάχνουν τα νύχια και τα μαλλιά τους…και καλά κάνουν τώρα πια Τὰ παιδιὰ τα μεγαλώνει ο googlis.. όλα είναι στο facebook twiter Σημεία τῶν καιρόν - τὶ νὰ πεῖς; Αθώα-Μαγικά-Ονειρεμένα..Εποχές που δεν ξαναγυρίζουν πίσω...Αλλά η κάθε εποχή έχει την δίκια της Χάρη...Γι'αυτο ας απολαύσουμε την κάθε στιγμή που ζούμε...!!! Αλλά ξέρω τι είναι νοσταλγικό και τι ρεαλιστικό,.Η αλήθεια είναι ότι εμείς ζήσαμε στο μεταίχμιο της βιομηχανικής με την ηλεκτρονική εποχή. Το ότι κάποιος, σήμερα, μεγαλώνει με την ηλεκτρονική εποχή μέσα στην μούρη του, με το PC στο σπίτι από τα και τα κινητά και τα λοιπά, σημαίνει ότι έχει ένα μάτσο πλεονεκτήματα και επιλογές που πριν δεν υπήρχαν, όπως καλύτερη πληροφόρηση, αναγνώριση παραπληροφόρησης και μύθων, πρόσβαση σε πολιτισμό και εγκυκλοπαιδικό περιεχόμενο, πρόσβαση σε δωρεάν βιβλία και κείμενα, καλύτερη επικοινωνία και διασύνδεση, περισσότερη μόρφωση, παιχνίδια και εκπαίδευση προσαρμοσμένα ώστε να ζήσει πιο εύκολα στην ηλεκτρονική εποχή, Πολλοί από την γενιά μας, που έζησε στο μεταίχμιο, ακόμα είναι τεχνολογικά αναλφάβητοι ή σχεδόν αναλφάβητοι… και όλα αυτά άρχισαν βλέποντας αυτό το video δες τε το μαζί μου για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι!!