Πώς χωρίζουν οι Έλληνες.

Βρήκα αυτό το άρθρο σεργιανιζοντας στο διαδίκτυο μου άρεσε πολύ και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας Κλέαρχος Σταματουλάκης Πώς χωρίζουν οι Έλληνες

•ƸӜƷ•*”˜˜”•.ƸӜƷ•”˜ ˜”•.ƸӜƷ•”˜˜”*•.ƸӜƷ••ƸӜƷ•*”˜˜”•.ƸӜƷ•

Ο κόσμος τα φτιάχνει και μετά χωρίζει. Όλοι ανά τον κόσμο και καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας του είδους μας, ο άνθρωπος χωρίζει. Το πώς χωρίζει είναι που διαφέρει. Στις πρώτες σχέσεις, για τους Νεάντερνταλ, χωρίς να έχω επιστημονικές αποδείξεις, φαντάζομαι ότι ο χωρισμός ήταν μπαμ και κάτω. Τύπου: «πονάει χέρι, κόψει χέρι», «μαλάκω γκόμενα, νεκρή γκόμενα». Ναι, σεξιστικό να ‘ναι ο άντρας αυτός που καθαρίζει την γυναίκα, αλλά ο φεμινισμός δεν είχε εφευρεθεί ακόμα. Στα επόμενα χρόνια, ο χωρισμός πέρασε από αρκετά στάδια εξευγενισμού. Φυσικά και υπάρχουν ακόμα περιστατικά του στυλ: «Θέλω να χωρίσουμε, για οκ, κάνε αναπ.».
 Αναγγελία περιοριστικών μέτρων από το αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς ή με μια απλή αλλαγή του relationship status στο facebook,χωρίς άλλη προειδοποίηση  Είναι και ένα άλλο είδος, που σ’ εμάς φαίνεται εξωπραγματικός, ο πολιτισμένος χωρισμός. Είναι αυτό που ονομάζω, το σουηδικό πρότυπο. Τι θα πει αυτό; Είναι η διαδικασία χωρισμού, κατά τη διάρκεια της οποίας οι δύο πλευρές παραμένουν φιλικά διακείμενες η μία προς την άλλη. Μιλάμε για επίπεδο. Λέει ο Χανς στην Έρμιντρουτ: «Καλή μου, δεν πάει άλλο. Δεν μπορώ. Πνίγομαι. Θέλω να χωρίσουμε». Απαντάει το ξανθομπάμπουρο: 
«Αχ, με βρίσκεις λίγο απροετοίμαστη. Αλλά ναι, καλύτερα να χωρίσουμε. Έχουμε ακόμα όλη τη ζωή μπροστά μας. Θα βρούμε άλλους να συνεχίσουμε τις ζωές μας». «Τέλεια, πάρε το σπίτι, κρατάω το αμάξι. Τα υπόλοιπα να τα συζητήσουμε στο δείπνο αύριο στις 7;», κλείνει την κουβέντα εκείνος. Και είναι αυτό που δε θα ακούσουμε ποτέ στην Ελλάδα. Για να καταλάβετε, αυτοί οι δύο, ο Χανς και η Έρμιντρουτ θα συνεχίσουν να πηγαίνουν μαζί για μπόουλινγκ, για πικνίκ στο δάσος με τα παιδιά (αν είναι παντρεμένοι και έχουν), για να μη χάσουν την θαλπωρή, θα ρίχνουν και κανένα στις δύσκολες και κρύες νύχτες της Σουηδίας. Μη σας πω ότι όταν κάνουν καινούργιες σχέσεις, θα παραστούν και στους γάμους όλο χαρά. Τώρα θα με πείτε υπερβολικό. Ξέρω κόσμο από Σουηδία και γενικά Σκανδιναβία και να με συγχωρήσουν οι φίλοι μου από ‘κει πάνω που διαβάζουν ελληνικά, αλλά έχω καταλάβει ότι πολύς κόσμος εκεί έχει θεματάρες! 
Παρά τον προχώ πολιτισμό. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτή η συμπεριφορά οφείλεται στο γεγονός ότι είναι τόσο υπεράνω και είναι το φυσιολογικό γι’ αυτούς ή αν απλά καταπνίγουν το συναίσθημα να τα κάνουν όλα πουτάνα και να σηκωθούν να φύγουν. Βέβαια, που να βρουν τα κότσια και το ταμπεραμέντο για να το κάνουν αυτό; 
Εμείς εδώ, κατά βάση, το χωρισμό τον φέρουμε βαρέως. Ανεξαρτήτως ποιος έφταιγε. Άλλωστε, έχουμε και τα μέσα για να το εκφράσουμε όλο αυτό. Γιατί, όπως έλεγε και η Φλώρα στους Δύο Ξένους: «Η καψούρα θέλει λα ματζόρε». Στο Ελλάντα, ο Τάκης που θα χωρίσει τη Σούλα γιατί :«Είναι βλαμμένη ρε η γκόμενα, δεν αντέχεται άλλο» χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Θα βγει με τον κολλητό να το κάψουν που είναι πάλι ελεύθερος. Το ίδιο θα κάνει και η Σούλα, που νομίζει ότι αυτή τον χώρισε επειδή: «Το άτομο ότι να ΄ ναι και στ’ αρχίδια του». Στα μπουζούκια ή όπου είναι τέλος πάντων, θα ‘ρθει η ώρα που θα πέσουν οι καψούρικες μπαλάντες. Εκεί, όση αξιοπρέπεια και τουπέ και να είχαν οι δύο πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος στην αρχή του χωρισμού τους, φτάνει στα πατώματα. Πέφτει υπό του μηδενός σαν τη θερμοκρασία της Σουηδίας τα Χριστούγεννα. Ακούει ο Τάκης Ρέμο και βουρκώνει. Ακούει η Σουλάρα Παντελίδη και κλαίει με λυγμούς. Πάνω στο χάσιμο, θα στείλουν μηνύματα. Την άλλη μέρα θα γίνουν πάλι μύλος. «Είσαι τρελή, κορίτσι μου», «Είσαι μεγάλο αρχίδι ρε φίλε!». Κατάλαβες; Έτσι έχει και λίγο ενδιαφέρον. Ανάβουν τα αίματα. Άσε, που υπάρχει και το σασπένς για τους φίλους. Θα τα ξαναβρούν; Θα πηδιούνται μόνο; Θα πέσει ξεκατίνιασμα στο facebook; Θα του κάνει μάγια η Σούλα, να μην του ξανασηκωθεί; Και άλλα τέτοια φαντασμαγορικά.
 Ενώ, σύμφωνα με το σουηδικό πρότυπο, δεν υπάρχουν τέτοια θέματα. Όλοι είναι κύριοι και κυρίες. Δεν έχουν μυστικά σχέδια και αποδέχονται το τέλος της σχέσης τους. Τώρα, ποιο από τα δύο είναι καλύτερο, με συγχωρείτε, αλλά δεν ξέρω. Από τη μια, οι Σουηδοί και όχι μόνο, που ακολουθούν αυτόν τον τρόπο χωρισμού, έχουν την ηρεμία τους. Δεν κοιτάνε διαρκώς πίσω από την πλάτη τους, μήπως είναι το μαχαίρι του/της πρώην καρφωμένο. Εκτονώνονται, όμως; Όσοι έχουν το πιο μεσογειακό ταμπεραμέντο του στάχτη και μπούλμπερη, από τη μια πρέπει να φυλάγονται από πολλές μεριές, αλλά από την άλλη, τα βγάζουν όλα από μέσα τους ρε παιδί μου. Βιώνουν την καψούρα σε όλα τα στάδια, από το: «Θέλω να του χαρακώσω το αμάξι» και το: «Την αγαπάω όμως τη ρουφιάνα» μέχρι το: «Τι είχαμε, τι χάσαμε, στο λέω σε ξεχάσαμε». 
Αγαπητοί μου, τα συμπεράσματα δικά σας!

Πηγή: .© pillowfights.gr