Και μαζί και χώρια

Κʼ κάπου εκεί, η ζωή ξεκινά ξανά. Τα θέλει τα διαλείμματα της, για να ξαποστάσει, για να πιει νερό, το νερό της λησμονιάς, για να ξεχάσει  να συγχωρέσει όλους όσους την πλήγωσαν  την έριξαν κάτω...Μα, εδώ σε θέλω,καρδιά μου να σηκωθείς  να πετάξεις ξανά, όπως τότε, θυμάσαι; Όπως τότε, που προσπαθούσες να κάνεις τα πρώτα σου βήματα στη ζωή σαν μωρό και έπεφτες χιλιάδες φορές και ξαναπροσπαθούσες και δε το έβαζες κάτω…ξέρω ότι στη ζωή πολλά πράγματα έρχονται και φεύγουν και δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε κοντά μας εάν οι άλλοι δεν το επιθυμούν.εγώ πιστεύω πως μονάχα ό,τι αξίζει,θα κρατήθει και δεν χαθεί στο αβυσσαλέο σκοτάδι των αναμνήσεών μας.αμέτρητες οι καινούριες αρχές,αμέτρητοι και οι δρόμοι που ανοίγονται από κάθε επιλογή...πάντα ότι αξίζει σώζεται στο τέλος ..δεν μου αρκεί το λίγο και δεν θα συμβιβαστώ ποτέ..."Αυτή είναι η ζωή μου Κομμάτια...Φως και σκοτάδι...Παρελθόν και μέλλον..Μαύρο και λευκό...Κυνήγα την..." Αυτό κάνω ...

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ...

Και τώρα κορμί μου

μεταξύ μας:

θα σου γνωρίσω

την προσέγγιση του απείρου.

Από τα βάθη σου 

ξεκινούν οι ορίζοντες.

Και οι φωτιές ανάβουν

τη στιγμή της αυτογνωσίας σου.

Τώρα θα σου απονείμω

τις τιμές που σου ανήκουν.

ΤΣΟΥΤΣΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ