.jpg)
Η Αθήνα μυρίζει θλίψη και βαρυχειμωνιά και με πνίγει στη μελαγχολία των προσδοκιών βιάζομαι να φύγει ο χειμώνας να μυρίσει νέα άνοιξη ξανά με νέο κύκλο! μες την ψυχή μου...Αχ όταν σκέφτομαι το δικό μου παρτάλι .. Μου φέρνει στο νου εκδρομή στην εξοχή και ματσάκια από αγριολούλουδα μυρωδιές απο αγιόκλημα στους κήπους τα σπουργίτια, που κουρνιάζουν στην αγκαλιά των δέντρων... Πόση ομορφιά, Θεέ μου, πόση γαλήνη, που μόνο η φύση απλόχερα ξέρει και χαρίζει με κούρασαν οι άνθρωποι θέλω ν' αναχωρήσω... Άλλοι με βοήθησαν να βγάλω φτερά και να πετάξω, άλλοι μου έκοψαν τα φτερά και με άφησαν να πέσω απότομα στη γης.. Άλλοι φύσηξαν ούριους ανέμους στα πανιά μου κι άλλοι ρούφηξαν τους αγέρηδες και μ'αφήσαν να επιπλέω πάνω στο κύμα της θαλάσσης μετέωρη...γι αυτό και εγώ θα πάω να συναντήσω τη δική μου Άνοιξη θα πάω εκεί που με μεταξωτές κλωστές μεγάλωσα έχτισα τα τοίχοι μου πολύ προσεκτικά ..αυτό το κοριτσάκι που του έμαθαν από πολύ μικρό να είναι αέρας… Και να γελάει διστακτικά, και να απαιτεί με πάθος και να ρισκάρει, και να σηκώνεται ξανά και ξανά όσες φορές και αν πέφτει, από όσο ύψος…
Το αγαπώ πολύ αυτό το παιδί μέσα μου ..Μου πήρε χρόνια να το γνωρίσω, να το αγκαλιάσω και κυρίως να το αποδεχτώ…έχει μια τάση να κάνει μεγάλα λάθη,ότι πολύ συχνά γίνεται σκληρό, και το ότι κρατιέται με νύχια και με δόντια ζωντανό όσο και αν εγώ προσπαθώ να μεγαλώσω…Και έτσι, θα έρθει μια ακόμα άνοιξη.. για να με ξεσηκώσει για άλλα ταξίδια, μακρινά και μαγικά.''Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες.Φύσηξε, ..Άνοιξη να γίνουν πεταλούδες ...!''
.gif)
