Αφιερωμένο..σε αυτούς που δεν αγαπούν τη βροχή.

Γιατί φοβάσαι τη βροχή? γιατί σε κάθε αστραπή κλείνεις τα μάτια και σε κάθε βροντή τρομάζεις σαν μικρό παιδί? Γιατί Τρέχεις να βρεις ένα υπόστεγο, να βάλεις μια εφημερίδα πάνω απ’ το κεφάλι σου, προσέχεις που πατάς μην λασπωθούν τα παπούτσια σου? Στην πραγματικότητα όμως ένα πράγμα δε θέλεις να γίνει. Δε θες καμία παρτίδα με τις σταγόνες αυτές.. Τις σταγόνες που σου θυμίζουν τι είσαι Απέναντι τους είσαι ένα τίποτα. Δεν έχει σημασία αν είσαι διευθυντής κάπου, αν στο σπίτι σου εσύ κάνεις κουμάντο, αν το μαλλί σου το έφτιαξες πριν πέντε λεπτά ,αν έχεις εκατό υφισταμένους να φωνάζεις, αν είσαι η Βασίλισσα Ελισάβετ, αν είσαι αριστερός ή δεξιός, πιστός ή άπιστος, συνηθισμένος ή εκκεντρικός .Εκείνη την στιγμή που βρέχεσαι, είσαι αυτό που γεννήθηκες να είσαι. Άνθρωπος !! κάθε σταγόνα στα μούτρα, σου σβήνει λίγο την υποκρισία. Σου βγάζει λίγο την περηφάνια σου, λίγο την εξυπνάδα σου, την κάστα σου στο Status Quo που υπηρετείς στην κοινωνία. Κοίτα να μην τρομάξεις γιατί Η ζωή δεν είναι πώς θα επιβιώνεις στην καταιγίδα, αλλά πώς θα χορεύεις στη βροχή. Και κυρίως, μην κρατάς ομπρέλα. Πρέπει να μάθεις στη ζωή σου ότι φοβάσαι και σε ενοχλεί να το κοιτάζεις κατάματα με θάρρος να βρίσκεις θετικά μέσα στα πράγματα (και στους ανθρώπους)! .Εκεί θα διαμορφώσουμε χαρακτήρα,εκεί θα τσεκάρουμε τις δυνάμεις μας κι εκεί θα δούμε πόσες ικανότητες έχουμε που ούτε καν το φανταζόμασταν..! Έτσι είναι! Όταν βγαίνουμε από τα μαλακά μαθαίνουμε ! και ξέρεις γιατί Φοβάσαι να αφήσεις τη γνώριμη περιοχή σου. Φοβάσαι να αφεθείς? και ξέρεις γιατί αυτό το Εγώ» δεν σε αφήνει? Και ξέρεις γιατί περιμένεις πάντα να κάνει ο άλλος το πρώτο βήμα? Γιατί φοβάσαι το μετά … φιλέ μου Αν δεν δοθείς ολοκληρωτικά, δεν θα νιώσεις ποτέ τα συναισθήματα που γεννά ο έρωτας στο απόλυτο. Κι αυτό είναι ένα αξίωμα της ζωής που θα έπρεπε να σέβεσαι απόλυτα γιατί τότε μονό ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος .. ήταν μια ανάρτηση σε απάντηση κάποιου που λέει ..λέγε ότι θες εσύ!!!!