.jpg)
Είναι κάποιες στιγμές, λίγο πριν κοιμηθούμε, που αναπολούμε τη ζωή μας.
Ταξιδεύουμε στις πιο γλυκές στιγμές της, όταν σαν έφηβοι πιστεύαμε ότι όλος ο κόσμος μας ανήκει.
Τότε που μπορούσαμε να κάνουμε τα πάντα και τα πάντα φάνταζαν δυνατά.
Χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς εμπόδια για τη ζωή που θα ακολουθούσε.
Ήταν η άνοιξη της ζωής μας.
Τα χρόνια περνάνε και η καθημερινότητα, που είναι γεμάτη συμβιβασμούς, μας κάνει να ξεχνάμε αυτή την αίσθηση, εκείνης της περιόδου.
Μας κάνει να ξεχνάμε πως νοιώθαμε και έχοντας τον προσωπικό μας αγώνα για τη ζωή, αφηνόμαστε σε καταστάσεις που πια δεν μας ευχαριστούν.
Το ανθρώπινο σώμα μας όπως και η ψυχή μας, νοιώθουν τη κούραση από το χρόνο που περνά και τις προσμονές που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν.
Το σώμα γίνεται βάρος, σε ένα περιβάλλον τρομερά επιθετικό γι αυτό.
Τοξίνες, τρόφιμα που έχασαν τη θρεπτική τους αξία, ένας πλανήτης που έχει αρχίσει να παίρνει μια αφιλόξενη χροιά.
Πόσοι θα θελαν να γυρίσουν πίσω, να νοιώσουν ξανά δυνατοί, να νοιώσουν λίγη από την αίσθηση της πρώτης νιότης.
Ένα ταξίδι στο χρόνο της ζωής μας, ένα ταξίδι προς τα πίσω για μυαλό και σώμα.
Ένα σώμα καθαρό.
Ένα μυαλό που μπορεί πάλι να ονειρεύεται
Μια μοναδική εμπειρία για το καθένα. Σαν το ταξίδι της ζωής.
Εύχομαι σε όλους να έχετε ένα υπέροχο, ξεκούραστο, δημιουργικό και χαρούμενο Σαββατοκύριακο!
