ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΊΣΟΥΜΕ ?

Δουλεύω όλη την ημέρα σαν το σκυλί. "Χέστηκα" θα μου πεις εσύ, και θα 'χεις δίκιο, γιατί κι εσύ δουλεύεις σαν το σκυλί... είμαι σίγουρος γι' αυτό, αλλά πρέπει να σου πω και για μένα για να καταλάβεις πως εγώ κι εσύ, εσύ κι εγώ (που λέει και το τραγούδι), είμαστε ακριβώς το ίδιο.
Επειδή λοιπόν η ζωή μου είναι σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι, δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με τα κοινά
Εχθές το βράδυ γύρισα σπίτι κατάκοπος και έκατσα να φάω τη μακαρονάδα μου. Η γυναίκα μου είχε ανοίξει την τηλεόραση και χάζευε τις περιλήψεις των ομιλιών των υποψηφίων για την πρωθυπουργία της χώρας. Έδωσα μεγάλη προσοχή γιατί δεν ξέρω τι να ψηφίσω. Και πώς να ξέρω δηλαδή, αφού δεν γνωρίζω ούτε πρόσωπα ούτε πράγματα.
Σου λέω και σένα για να ξέρεις:
Πρώτα από όλους μίλησε ο κύριος Καραμανλέου. Δεν ξέρω γιατί τον έβαλαν πρώτο αλλά φαντάζομαι λόγω σωματικής υπεροχής. Το προσπερνώ.
Τι άνθρωπος είναι αυτός ρε αγαπητοί συμπολίτες μου, άνθρωποι της βιοπάλης και του μεροκάματου; Μου πήρε τα μυαλά. "Είμαι δυνατός" είπε. "Θα δουλέψω ακούραστα για το καλό του τόπου χωρίς αλαζονεία, με σεμνότητα και ταπεινότητα. Θα συγκρουστώ μετωπικά στην εθνική με τα μεγάλα συμφέροντα! Για μια νέα Ελλάδα. Για να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις πραγματικότητα. Για να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα. Για το καλό του πολίτη".


Εεεε! Δεν μπορώ να το κρύψω. Έφτυσα την μπουκιά μου και έτρεξα για να τον χειροκροτήσω. "Μπράβο μεγάλεεεεε" έσκουζα. "Μπράβο! Επιτέλους, να έρθει ένας νέος άνθρωπος, με όρεξη για δουλειά. Επιτέλους, γιατί μέχρι τώρα μας διοικούσε ένας κουρασμένος ερασιτέχνης, που μας έβαζε φόρους από δω, φόρους από κει,
 τα είχε βρει με τους λεφτάδες για να δουλεύουμε τριήμερο και να ζούμε με 300 τον μήνα, που είχε την σύνταξη του παππού μου στα 400 ευρωπουλάκια, που ήταν βέβαιος πως οι νέοι μπορούν να ζήσουν με 700 ευρώ, που δανειζόταν για να τα δώσει στις τράπεζες για να μας τα επιστρέψουν εκείνες ως δάνεια, που δανειζόταν για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις γιατί με τα λεφτά που είχαμε έπρεπε να επιδοτήσουν την αλλαγή κουφωμάτων στις βίλες που δεν κάηκαν γιατί τα πυροσβεστικά έτρεχαν σε αυτές, 
 "Αυτόν θα ψηφίσω" είπα στη γυναίκα μου που με μούντζωσε και με τα χέρια της και με τα πόδια της χωρίς να μου εξηγήσει τον λόγο.
Μετά άκουσα τον κύριο Παπανδραλή. Ωραίο παλικάρι αλλά ξασπρισμένο, με ένα ξέφωτο, σαν ημιυπαίθριος διαμερίσματος, στο τριχωτό της κεφαλής. Μου φάνηκε φοβισμένος και αγχωμένος. Τα είχε πάρει στο κρανίο, μάλλον γιατί ο νυν πρωθυπουργός θα τον έβαζε σώνει και καλά να πληρώσει πρόστιμο για να τακτοποιήσει τον ημιυπαίθριό του. Πάντως, οφείλω να ομολογήσω, πως στην αρχή κατάφερε να με ξεγελάσει. "Οι υπουργοί μου θα είναι εξωκοινοβουλευτικοί" δήλωσε και με έβαλε σε σκέψεις, τέτοιες που ξέσπασα σε χειροκροτήματα.
 Ξέσπασα σε χειροκροτήματα μέχρι που, ξάφνου, δύο σκέψεις ήρθαν από το πουθενά και μου κλώτσησαν τον πισινό -ακόμη πονάω! 
Σκέψη 1η: Τι θα πει "άμεμπτος"; (Δεν ήξερα να απαντήσω στην ερώτηση που μου έκανε το εγώ μου).  δεν χωράνε πολλοί κώλοι σε μια καρέκλα και πως η καρέκλα της εξουσίας είναι, και ήταν ανέκαθεν, μόνο μία. "Στριμοκωλίαση θα πέσει και θα πλακωθούν " 
Σκέψη 2η: Ρεεεεεε ποιος θα τον αφήσει να βάλει εξωκοινοβουλευτικούς; Εδώ θα δαπανηθούν τα εκατομμύρια που δανειζόμαστε για τους μισθούς και τις συντάξεις προκειμένου οι 300 να μπουν στο ιερό μαγάζι -το ναό του φαγοποτίου των τριακοσίων. (Ούτε εδώ δεν ήξερα τι να απαντήσω). Σταμάτησα το χειροκρότημα τόσο απότομα που το χέρι μου ξέφυγε και μου 'ριξε μια χαστούκα -συνήλθα!
Μετά άκουσα την συντρόφισσα. "Δώστε δύναμη στο κόμμα σου λαέ" φώναζε γιατί εμείς θα, θα, θα, ...θ.α, θ.α, θ.α,... "
 Κάτι όμως μου θύμιζε η Αλέξια... κάτι... να δεις τι; ...κάτι... κάτι...το θυμήθηκα! 



"Κάτω τα χέρια από το κόμμα" είχε πει. "Δεν δεχόμαστε έλεγχο από την εφορία" είχε βροντοφωνάξει σε ζωντανή σύνδεση, κι εγώ ο δυστυχής, που κάθε τρεις και λίγο περνάω από την εφορία -όλο και κάτι μου έρχεται να πληρώσω- τα πήρα στο κρανίο, το πήρα προσωπικά το ζήτημα, ένιωσα ηλίθιος για πολλοστή φορά, και δεν διανοήθηκα ούτε να ακουμπήσω τις παλάμες μου μεταξύ τους, μήπως νομίσει πως την χειροκροτώ.
Μετά μίλησε ο Χέρης-χέρης:
"Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Ελλάδα!"
Αυτά είπε εν ολίγοις, αλλά εγώ, που ζω σε αυτήν την χώρα και κυκλοφορώ στους δρόμους της, δεν αναγνωρίζω καμμιά Ελλάδα που να της αξίζει να της φωνάξουμε ζήτω. Μόνο κάποιους Ελληνάρες συναντώ -άλλο Ελλάδα και άλλο Ελλαδάρα αν δεν το 'χεις καταλάβει- που μου 'ρχεται να τους μουντζώνω και ουχί να τους ζητωκραυγάζω. Τέλος λοιπόν και ο χέρης-χέρης.
Τέλος! Θα ψηφίσω εκείνο το νέο παλικάρι, τον Tσιπρεους, που έχει όρεξη για δουλειά, δουλειά, δουλειά χωρίς αλαζονεία, μεταρρυθμίσεις, νέο ξεκίνημα, σύγκρουση με το κατεστημένο με σεμνότητα και ταπεινότητα.κλπ.. λέει
Άιντε παλικάρι μου τσιπρεους, άιντε να βγεις γρήγορα, για να πάρει πόδι εκείνος ο άλλος, ο παλιός, ο νυσταγμένος, ο βαριεστημένος, ο κουρασμένος, ο φορομπήχτης,
 ο "μαζέψτε τους μετανάστες από το κέντρο και κρύψτε τους αλλού για να μην τους βλέπω",
 ο "δεν ξέρω τι να κάνω και κάνω εκλογές", 
ο "δεν με θέλει η αντιπολίτευση ενώ εγώ θέλω να με θέλουν όλοι γι' αυτό κάνω εκλογές". Εκείνος, ξέρεις ποιον λέω, ο άλλος, ο νυν πρωθυπουργός, που ούτε το όνομά του δε θέλω να ξέρω. Εσύ τουλάχιστον δείχνεις να ξέρεις τι να κάνεις παλικάρι μου! Αυτό  ελπίζω δηλαδή Τώρα  άμα βγει μάπα το καρπούζι θα σε γράψει και σένα η ιστορία........ 
{στα παπόρια της}       ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ  ΠΑΛΙ....