Ατάκες σαν κι αυτές ..σας θυμίζουν κάτι ?
“Πάλι έξω θα φας με αυτά τα ρεμάλια;
Εμένα ένα σινεμά δε με έχεις βγάλει, όλο με αυτούς βγαίνεις. Και μήπως δε σου αρέσει το φαγητό μου; Αλλά εγώ φταίω που σε παντρεύτηκα, καλά μου έλεγε η μάνα μου”
Πολλά είναι τα παντρεμένα ζευγάρια που μετά από κάποια χρόνια γάμου αισθάνονται ότι έχουν οδηγηθεί σε ένα τέλμα. Ενώ υπάρχει αγάπη και ανθρώπινο ενδιαφέρον αισθάνονται ότι δεν υπάρχει ερωτική φλόγα και το πάθος έχει εξαφανιστεί.
Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα: "Σκοτώνει ο γάμος τον έρωτα;". Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο έρωτας μετατρέπεται σε αγάπη, σεβασμό, εκτίμηση. Μήπως όμως σε αυτό το σημείο χάνεται η μαγεία του έρωτα;
Θα είμαι αυστηρή με μας,,τις γυναίκες μόλις βγάλουμε το νυφικό μεταμορφωνόμαστε Σε κάτι άλλο πολύ πιο πεζό, λιγότερο ερωτικό, περισσότερο ατημέλητο και casual.
Μπορεί αυτό να μη συμβαίνει από τις πρώτες εβδομάδες, μήνες ή χρόνια. Την πρώτη πενταετία όμως η όμορφη, σέξι γυναικάρα με τον δυναμικό χαρακτήρα και τα πολύ όμορφα εσώρουχα έχει γίνει καπνός.
Και τη Θέση της έχει πάρει μια γυναίκα που δεν έχει κανένα πρόβλημα να αισθάνεται από μόνη της διαρκώς αδικημένη, που νιώθει ότι έχει κάθε λόγο να είναι με όλα δυσαρεστημένη.με ένα ξεχειλωμένο Τ-shirt, μια φαρδιά φόρμα και ένα μολύβι να της συγκρατεί τα μαλλιά. Η παραδοσιακή (και ολίγον παρωχημένη) φράση "δεν φταις εσύ, εγώ φταίω που παντρεύτηκα εσένα και όχι τον "χ" που ζει στο Παρίσι, τον "Ψ" που έχει λεφτά, τον "Υ" που έχει την γυναίκα του θεά" είναι τυχαίο ότι έχει κατοχυρωθεί στις γυναίκες; Έχετε ακούσει πολλούς άνδρες να λένε "δεν έπρεπε να παντρευτώ εσένα, έπρεπε να πάρω την άλλη, που στα 40 της φοράει ακόμη ζαρτιέρες είναι πολύ κοινωνική και βλέπει και ποδόσφαιρο μαζί με τον άνδρα της", και όμως κάτι τέτοια μετρούν ,για τους Αντρές.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο σεξ. Το οποίο, ούτως ή άλλως, μετά τον γάμο είναι καταδικασμένο σε αργό, βασανιστικό θάνατο.
Αντρές !!!! κι αυτοί Κάθε ημέρα τα ίδια. Και έτσι ύστερα από λίγο εκείνος κυκλοφορεί στο σπίτι με την κοιλιά του να κρέμεται από το παντελόνι να έχει κάνει γούβα στον καναπέ και γύρω του σκορπισμένα ψίχουλα καπνός κάλτσες εφημερίδες Τζόκερ τανασκελα στον καναπέ να βλέπει ποδόσφαιρο ώρες ατελείωτες.
Όταν η γιαγιά μου έλεγε αμέτρητα παραμύθια για παντοτινές αγάπες με πρίγκιπες και πριγκιποπούλες, βαθιά μέσα μου ήξερα ότι το "μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος" το θεωρούσα υπερβολικό δεν το συναντάς συχνά και σίγουρα θέλει δουλειά.
Να είμαστε ειλικρινείς. Κανένας δεν πρέπει να παντρεύεται προτού καλύψει μερικά βασικά κενά στη ζωή του. Προτού τραβήξει την ελευθερία του από τα μαλλιά και την κολλήσει στον τοίχο. Προτού νιώσει ότι τα έκανε, τα έζησε, τα γνώρισε όλα. Προτού νιώσει ότι το μόνο που θα ήθελε να κάνει στη συνέχεια είναι να παντρευτεί τον σύντροφό του.
Αν λοιπόν δεν σου έχει "τελειώσει" η αγάπη για τον άλλο, ξανασκέψου το. Για να μην βαριέσαι, μην βολεύεσαι. Μην "σαπίζεις" μαζί του στον καναπέ. Μην κάνεις τα ραντεβού σας υποχρέωση. Διατήρησε τα χόμπι σου, πάρε το χρόνο σου. Κάνε τη ζωή σου πιο ενδιαφέρουσα. Θα σώσεις όχι μόνο τη σχέση σου αλλά και τον εαυτό σου.
