Είχαμε πιει αμέτρητους φραπέ, «φραπεδιές», «φραπόγαλα»
ή «φραπεδούμπες».
Να γυρίζει γύρω-γύρω το καλαμάκι για να λιώσει η ζάχαρη, σαν μια άτυπη ιεροτελεστία - κι ας έκανε καλά τη δουλειά του το μίξερ που χτύπαγε τον καφέ.
Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΦΡΑΠΕ..
Απλά γκρινιάζουμε, φωνάζουμε, παραπονιόμαστε, βρίζουμε, ερχόμαστε στα χέρια, ουρλιάζουμε, αφορίζουμε, μουτζώνουμε και φτου και από την αρχή. Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια. Μια λούπα που επαναλαμβάνεται,και εμείς στο ίδιο έργο όχι απλά θεατές, αλλά και ακριβοθώρητοι κομπάρσοι. Αμετανόητοι και κολλημένοι στο παρελθόν. Χωρίς τύψεις και κανέναν επαναστοχασμό.
Στις αναλύσεις, πρώτοι. Στις διαφωνίες, μανούλες.
Στις υπεραπλουστεύσεις, αστέρια.
Λειτουργούμε ατομικά και γι’ αυτό αποκλειστικά συντεχνιακά. ,Απουσιάζει πλήρως η συλλογική συνείδηση....Και αντί να βάλουμε μυαλό και να συσπειρωθούμε, να οργανωθούμε τέλος πάντων, να βάλουμε σε μια τάξη, τουλάχιστον τον τρόπο σκέψης μας, το παίζουμε παγωμένοι, μουδιασμένοι, κατάπληκτοι με τα όσα γίνονται. Δεν το περιμέναμε τάχα και καλά όλο τούτο.
Λες και προ των Τροϊκανών, όλα δούλευαν ρολόι. Το ΙΚΑ δεν είχε ποτέ ουρές, οι αστυνομικοί ήταν μετενσάρκωση του Γκάντι και τα ελληνικά πανεπιστήμια εφάμιλλα του Χάρβαρντ. Δουλευόμαστε ή μου φαίνεται;
Η ανεπάρκεια δε και η ανευθυνότητα του πολιτικού προσωπικού δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε προέκυψε με παρθενογένεση ή με το άγιο πνεύμα.
Την ανεχτήκαμε, την καλλιεργήσαμε και το χειρότερο την τροφοδοτήσαμε...αυτή τη γενιά και .. Όταν λέμε για πελατειακό κράτος σε ποιον νομίζουμε ότι αναφερόμαστε; Σε 100 άτομα; Μακάρι να ’ταν έτσι. Δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά τα στατιστικά στοιχεία μιλούν για πολύ μεγαλύτερο αριθμό σε όλες τις κλίμακες κιόλας. 9.000 νεκροί που παίρνουν σύνταξη. 50.000 µαϊµού αναπηρικές συντάξεις. Στη Ζάκυνθο όλοι είναι τυφλοί, στη Λειβαδιά όλοι έχουν άσθµα, στην Κόρινθο οι περισσότεροι είναι ανάπηροι. Συνολικά 700.000 άνθρωποι παίρνουν κάποιο επίδοµα ή προνόµιο αναπηρίας. Τα λεφτά της Εργατικής Εστίας, €177.000.000 στο σύνολο, πάνε στα συνδικαλιστικά σωµατεία. 2.000 παπάδες χωρίς οργανικές θέσεις, µισθοδοτούνται µυστηριωδώς για να κάθονται να ρεμβάζουν το πέλαγος ή το βουνό θέλετε κι άλλα....
Είναι προφανές ότι η σπατάλη και η διαφθορά πάνε χέρι-χέρι σε αυτή τη χώρα «Το σύστημα έχει τη μορφή πυραμίδας. Στην κορυφή ανθεί η κλεπτοκρατία, η διαφθορά, η λεηλασία και στη βάση οι πελατειακές σχέσεις. Διορισμοί στο δημόσιο, επιδόματα, υψηλοί μισθοί, πρόωρες συντάξεις, παχυλά εφάπαξ, προνόμια που δίνει το κράτος σε επαγγελματικές ομάδες, βιομηχανία καταπατήσεων και αυθαιρέτων, εκτεταμένη φοροδιαφυγή, είναι το αντάλλαγμα του πελατειακού κράτους που εξασφαλίζει, εξασφάλιζε τουλάχιστον μέχρι τώρα, μια κοινωνική συνενοχή στο χρεοκοπημένο σύστημα».
Και τώρα; Τώρα, αφού στηρίξαμε την κοινωνική ‘ομαλότητα’ στο «ο γνωστός του γνωστού», πληρώνουμε ακριβά τα σπασμένα. Το παίζουμε βαθειά θυμωμένοι, ενώ έχουμε λερωμένη τη φωλιά μας.
Γι’ αυτό, λοιπόν, είμαι εξοργισμένη και αγχωμένη. Γιατί η κρίση δεν μας άλλαξε. Δεν μας αφορά, ρε αδερφέ. Πέρασε (τρόπος του λέγειν) και δεν ακούμπησε. Συνεχίζουμε τις ίδιες πρακτικές, το ίδιο στυλ πολιτικής αντιπαράθεσης και συνδικαλισμού, τα ίδια σκατά!
Γι’ αυτό και εύχομαι να κλείσει μαζί του, οριστικά, και «η γενιά του φραπέ». Εκείνη η έρμη η γενιά που ξημεροβραδιαζόταν στα καφενεία και στις καφετέριες, γέμιζε με τσιγάρα τα τασάκια και δεν δούλευε, δεν ονειρευόταν, δεν οραματιζόταν το αύριο.
Εκείνη η γενιά που - ανάμεσά στα φωτεινά μυαλά που είχε - άραζε νυχθημερόν σε μια καρέκλα, βολεμένη από τις συνθήκες που θέριεψαν μαζί με ένα κράτος «zamanfou», «ωχ, βρε αδερφέ»και πάνω τούρλα «όλα θα γίνουν, μωρέ, αλλά ας τα κάνουν οι άλλοι», «ας πιούμε λίγο καφέ ακόμα».
Φυσικά, το γράφω και πάλι, εύχομαι να έχει «κλείσει», να έχει βάλει «λουκέτο» αυτή η γενιά, αλλά δεν είμαι και καθόλου βέβαιη ότι έτσι θα συμβεί....Πρέπει να αλλάξουμε !!!!!
Όσο υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ιδεολογία τον φραπέ, προκοπή σε αυτόν τον τόπο δεν θα δούμε.
Και, εννοείται, δεν φταίει πουθενά αυτός ο καφές.
Πάω, τώρα κιόλας, στην κουζίνα να «χτυπήσω» ένα φραπεδάκι γιατί συγχήστικα......
ΑΝΕΜΟΣ