Θα κάτσω σπίτι; ..Η Σπιτόγατα

Θα κάτσω σπίτι απόψε ..... 
Όχι γιατί το λέει ο Λουκιανός στο τραγούδι του αλλά επειδή μένοντας σπίτι, φτιάχνω μια κατάσταση να μ΄αρέσει με τα υλικά που υπάρχουν σε διαθεσιμότητα. Σα να είμαι κάπου που είναι πολύ όμορφα και τη βρίσκω.
 Ποια είναι τα υλικά που φτιάχνω την κατάστασή μου;
Οι γρύλλοι που δεν σωπαίνουν. Το άνετο σκεπαστό μου μπαλκόνι, οι αναπνοές της λυγαριάς που έρχονται ως επάνω μπερδεμένες με τις λιγωμένες μυρωδιές της ανθισμένης λιγούστρας. Αλλά και το γιασεμί δηλώνει παρουσία, όταν το απαλό αεράκι το φέρνει ως εμένα. Ο Φροίξος,απο δίπλα που γαβγίζει έντονα μπροστά σε δύο γάτους που μαλώνουν, δείχνοντας πως δεν ανέχεται φασαρίες στην περιοχή του. 
Βάζω τις έννοιες μου σ’ ένα κουτί και το κλείνω. Αφήνω τα συναισθήματα να φωλιάσουν στις πτυχές τους. Θα αφεθώ να επιπλέω. Να αισθάνομαι, να μυρίζω, να ακούω τη σιωπή, να παίρνω τη θέση μου κάτω από τον έναστρο ουρανό. Μπροστά μου μια ομελέτα με μικρά κομμάτια από μελιτζάνες και κολοκυθάκια, που σωταρίστηκαν για 20΄ πριν γίνουν ένα με τ’ αυγά και το τριμμένο τυράκι. Η φιάλη με το λευκό δροσερό λευκό κρασί, γράφει στην ετικέτα: «Λημνιός Αμπελουργός» Οίνος Μοσχάτος ξηρός. Φέρνω το ποτήρι στο στόμα μου και ψιθυρίζω: «Πάντων ημών, η αρμονία, η χαρά και η θλίψη, η ερωτική αναμονή, η ομορφιά που δεν αφήνουμε να μας προσπεράσει». Το κρασί κύλησε σαν υγρό χάδι μέσα μου. Δεν θα μου γλίτωνε η φιάλη, αλλά σιγά -σιγά, με το ρυθμό της ηδονής που πρώτα τη νιώθεις και μετά την ξανακαλείς.Στο πέμπτο ποτήρι χαλάρωσα στη πολυθρόνα μου. Οι σκέψεις με πηγαίνουν αλλού:

Ήπια δυο γουλιές απ’ το έκτο ποτήρι. Έβλεπα τον εαυτό μου ,να φτάνει στη θάλασσα, και ν’ ανοίγεται πάνω της στέρεο μονοπάτι να περάσω. Έτσι διέσχιζα το Αιγαίο από τη Σαμοθράκη ως τη Σπιναλόγκα. Ύστερα δεν μου έφτανε η θάλασσα. Ήθελα να καβαλλήσω και τα σύννεφα . Σα να ‘ριχνε γέφυρα ένας Θεός που ήθελε να παίξει μαζί μου, τραβώντας κάποια στιγμή τη γέφυρα κι αφήνοντας με στον ουρανό.

 Μια χαρά περνάω  σπίτι μου, κι απορώ γιατί δε το καταλαβαίνουν. Έχω καλή παρέα, γελάω πολύ,με εμένα και δε με ενοχλεί και κανείς ...

 Που να ντύνομαι, να στολίζομαι, να μπογιατίζομαι και να παίρνω τους δρόμους. Γουστάρω να κάτσω σπίτι μου   να πίνω κρασάκι και να βάζω μουσική  και να μην πρέπει να ακούω τη μουσική που κάποιος dj διάλεξε για μένα χωρίς να με ξέρει... Με το βρακί. Και το μαλλί πιασμένο ψηλά, 

θα κάτσω σπίτι, θα αράξω σπίτι, κλειδί απο πίσω και δεν πρόκειται να βγω...
θα κάτσω σπίτι, θα αράξω σπίτι, και άμα με δεις στον δρόμο πετά μου ένα αυγό.....
Α..ρε Λουκι

ΑΝΕΜΟΣ