Κάθε πέρσι και καλύτερα (High Emissions - Low Ambitions)

 Ρεφραίν: "Κάθε πέρσι και καλύτερα". Κανείς δεν ήταν ικανοποιημένος με τη χρονιά που τελείωνε, αλλά παραδόξως όλοι καλοδέχονταν τον νέο χρόνο, ελπίζοντας ότι θα έφερνε την αλλαγή. Λες και ο νέος χρόνος ήταν ένας τύπος με μαγικό ραβδάκι, που θα μεταμόρφωνε μεμιάς τα σκατά σε χρυσάφι.
Λέγανε παλιά και είχαν και απόλυτο δίκαιο, ότι όταν αρχίζουμε να νοσταλγούμε το παρελθόν μας, αυτό είναι το πρώτο σημάδι ότι έχουμε μεγαλώσει. Έχοντας αυτό το σοφό τσιτάτο στο μυαλό μας, καταλαβαίνετε τι συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε, όταν σχεδόν όλη η ελληνική τηλεόραση γύρισε πίσω ολόκληρες δεκαετίες. Όχι ότι απλώς γεράσαμε σαν έλληνες τηλεθεατές, αλλά ότι μας έβαλαν σε ένα γηροκομείο και μας κλείδωσαν μέσα.
Από τα παράθυρά βλέπουμε το (τηλεοπτικό μέλλον) που περνάει, αλλά εμείς εκεί που είμαστε έγκλειστοι, λέμε Μπράβο καλώς ήρθες Ρίκι Μάρτιν -την εποχή που δεν τον ήξεραν ούτε στην πατρίδα του στο Πουέρτο Ρίκο- βλέπουμε τον Ρέμο πιτσιρίκο με μείον 20 κιλά, τη Ρουλά όταν χώραγε σε size large και μια εποχή που δεν είχαμε κινητά, ιντερνέτ, ρυτίδες και κρίση.
Το Mega έκανε την ανάγκη φιλότιμο και έβγαλε από τη ντουλάπα και ξεσκόνισε τις πάλαιες Βeta κασέτες με τη Ρουλά, τους "Aπαράδεκτους" τους" Αμάν" και ό,τι έχει απομείνει στα ράφια και έχει κάνει απόσβεση καμιά 10αρια φορές από τις πολλές επαναλήψεις.

Όμως όλη αυτή η παρελθοντολαγνεία δεν αφορά μόνο στο δικό μου ηλικιακό γκρουπ των 35-55, αλλά και σε πιτσιρίκια τελικά. Αν δει κανείς τα νούμερα τηλεθέασης από τις ελληνικές ταινίες με τοn Στάθη Ψάλτη και τον Σταμάτη Γαρδέλη της δεκαετία του 80, θα ανακαλύψει ότι οι συγκεκριμένες ταινίες-βιντεοσκασέτες σκίζουν στα νεανικά κοινά, σε μια ολόκληρη γενιά δηλαδή που δεν είχε καν γεννηθεί όταν αυτές προβάλλονταν και πιθανότατα τις βλέπει σαν μουσειακό είδος

Μια χαρά είναι σε γενικές γραμμές οι επαναλήψεις και δε λέω, το να βλέπεις τον Πέτρο Ίμβριο να είναι σχεδόν αμούστακο αγόρι, έχει την πλάκα του, αλλά όσο τα κανάλια κάνουν νούμερα χωρίς καθόλου κόστος, το βλέπω να γίνεται από μεμονωμένο γεγονός, καθεστώς. Αλίμονο μας, θα κάνει η Στέλλα Γεωργιάδου και η Ίνα Λαζοπούτλου -όσοι τις θυμόσαστε-– δεύτερη καριέρα.

Σε όλους αρέσουν οι επαναλήψεις από πετυχημένα σίριαλ και show, και οι "Απαράδεκτοι" και το "Εμείς και Εμείς" και "Οι τρεις χάριτες" και άλλα, απλά στις μέρες μας όλο αυτό έχει και μια θλίψη πίσω του.

 Μοιάζει όλο και περισσότερο, σαν μνημόσυνο μιας εποχής που έφυγε, ενεπιστρεπτί.

ΑΝΕΜΟΣ