Δημόσιο vs Ιδιωτών...ματς (ολυμπιακοί παναθηναϊκοί)

Απεργίες όλο Απεργίες !!

Πάλι το ίδιο παιχνιδάκι δημόσιο vs ιδιωτών...
Θέλω να πω ότι δυστυχώς στην Ελλάδα οι απεργίες δεν έχουν ποια κανένα αποτέλεσμα αφού η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή.
ΟΚ..Εγώ είμαι υπέρ ο καθένας να κάνει τον όποιο πόλεμο μπορεί ...
Οι εργαζόμενοι κήρυξαν τον πόλεμο; Δηλαδή τι έπρεπε να κάνουν, να πουν 'Α εντάξει, απολύστε με'; Εδώ χρησιμοποιούνται πρακτικές χειρότερες κι από εκείνες του ιδιωτικού τομέα όπου οι 'προτεινόμενοι' προς αποχώρηση εργαζόμενοι συνήθως ξέρουν ποιοι είναι, εδώ γυρίζει η ρουλέτα κι όποιον πάρει ο χάρος. τώρα είναι η σειρά του δημοσίου τομέα πριν ήταν οι αγρότες,όταν βγήκαν οι φορτηγατζήδες,όταν έκλεισε ο Κατσέλης και οι υπόλοιπες ιδιωτικές εταιρείες..οι εργαζόμενοι του Δημοσίου είχαν ματώσει στο παίξιμο!!!Το facebook και τη πασιέντζα θέλω να πω είμαστε σαν ματς ολυμπιακοί παναθηναϊκοί (ιδιωτικός δημόσιος τομέας )..αλληλοϋποστήριξη μηδέν.

Τώρα θα μου πεις μετά τις απεργίες τι θα γίνει....

Ναι, αύριο η κυβέρνηση θα τα κάνει πάνω της. Θα κάνει αμέσως αυξήσεις σε όλους τους μισθούς, θα αυξήσει τα επιδόματα και θα δώσει νέα, και από το φόβο της θα διώξει την τρόικα θα καταργήσει το μνημόνιο, και θα μας ζητήσει και δημόσια συγγνώμη για την ταλαιπωρία, όπως επίσης θα μας επιστρέψει και όσα παράνομα και αντισυνταγματικά μας έχει αρπάξει...χαχαχααα!!!
 Είμαστε ένας λαός που αντί να αντιστέκεται, αντί να βρίσκει ελπίδα, βουλιάζει στην απελπισία και παραδίδεται στον φασισμό.
Αλλαγή και επανάσταση χρειαζόμαστε οχι απαραίτητα με βια !!!
Η επανάσταση θέλει ελπίδα, ελπίδα που θα βασίζεται στο σήμερα, σε μικρές νίκες, σε μικρές κατακτήσεις. Ελπίδα που δημιουργείται απο ένα γέλιο, ένα τραγούδι, μια συλλογική κουζίνα, ένα σπίτι που ξανασυνδέει το κομμένο ρεύμα, μια γειτονιά που αλληλοστηρίζεται. Ελπίδα που βρίσκεται μέσα στην αλληλεγγύη και την συλλογικότητα, όχι σαν λέξεις διάσπαρτες σε ένα υπογεγραμμένο χαρτί, αλλά σαν πράξεις μέσα στην ημέρα μας. Ελπίδα που δεν δημιουργείται απο τα λόγια του Λένιν ή του Μπακούνιν, που δεν βγαίνει μέσα απο παλιά κείμενα και εκφυλισμένες φοιτητικές συνελεύσεις. Ελπίδα που δημιουργεί χαμόγελο. Χαμόγελο που αψηφά και γκλόπ και απαγορεύσεις και φτώχεια και ανεργία και μπάτσους και δημοσιογράφους και εξουσίες και γραβάτες και στεγνά νούμερα. Χαμόγελο που βγαίνει στην επίθεση, όνειρα που δεν υποχωρούν μπροστά σε δυσκολίες. Όλα αυτά, μπορούμε να τα βρούμε. Σήμερα. Τώρα. 
Είναι εκεί έξω στους δρόμους και περιμένει.!!!
Μήπως εγώ είμαι ονειροπαρμένη εσείς γιατί δεν τα βλέπετε ???
Τα πάντα μπορούμε αν θέλουμε ...όλα αλλάζουν !!!

ΑΝΕΜΟΣ