c'est la vie..., Mon Petit

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ


Προσπάθειες μηνών, ή και χρόνων, να κλήσεις πληγές, ώρες ατελείωτες με τον εαυτό σου για να μάθεις από τα λάθη σου, αγώνας να σταθείς ξανά στα πόδια σου και να ξυπνήσεις μια μέρα και να πεις 'είμαι καλά, όλα θα πάνε καλά'…
...Και ναι, βλέπεις ότι σιγά σιγά αρχίζεις και νιώθεις καλυτέρα.

 ΝΑΙ! Είσαι μόνη αλλά δεν σε ενοχλεί αυτό, κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου και χαμογελάς.. Μπορεί να πονάς λίγο μέσα σου αλλά δεν σε πονάει κάποιος...

Αρχίζεις να ζεις, να κάνεις καινούργιες παρέες, να ανανεώνεσαι και να αγαπάς ξανά τον εαυτό σου! Και του υπόσχεσαι ότι δεν θα αφήσεις κανέναν πια να σε πληγώσει...και νιώθεις ακόμα πιο όμορφα..
Και ξαφνικά μπαίνει στην ζωή σου ένας άνθρωπος από το πουθενά. Τον βλέπεις επιφυλακτικά αλλά ο έρωτας έχει καρφώσει ήδη το βέλος του στην καρδιά σου.. Στην αρχή συζητάτε, ώρες ατελείωτες σε ένα ακουστικό...Οι παλάμες σου ιδρώνουν, οι χτύποι της καρδιάς σου αρχίζουν και γίνονται πιο δυνατοί, ένας κόμπος ανεβαίνει στον λαιμό σου καθώς κάνεις ένα flash back στο παρελθόν που σε έχει σημαδέψει.. .. Καταθέσεις ζωης, βιώματα κοινά, λόγια γλυκά, κατανόηση, ενδιαφέρον .. ένα χέρι απλώνεται και αγγίζει την ψυχή σου..
Φοβάσαι.. Φοβάσαι πολύ αυτό που βλέπεις να έρχεται και ακούς τα καμπανάκια να χτυπάνε προειδοποιητικά αλλά δεν δίνεις σημασία γιατί πιστεύεις πως επιτελούς βρήκες τον ΕΝΑ και μοναδικό... Το άλλο σου μισό.. Η φωνή είναι πολύ γλυκιά, τα λόγια βάλσαμο στην πληγωμένη σου ψυχή, η αγκαλιά του απέραντη, ζεστή και τα μάτια του ..αχ.. αυτά τα μάτια σε κοιτάζουν με τόση τρυφερότητα και κατανόηση.. Λες από μέσα σου, 'μήπως ονειρεύομαι'?? 'μήπως αυτός ο άνθρωπος είναι δώρο εξ ουρανού? Μήπως τελικά μου χαμογέλασε η τύχη?
Και αφήνεσαι...δισταχτικά στην αρχή, οι άμυνές σου είναι γερές

 (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύεις) και προστατεύεις τον εαυτό σου, την καρδιά σου, γιατί την έχεις πατήσει πολλές φορές και λες, όχι τώρα θα προσέχω.. 

Δειλά δειλα αρχίζεις να ζεις ένα όνειρο, δεν πατάς στην γη, και κάθε μέρα που περνάει αρχίζεις να συνειδητοποιείς τι συμβαίνει...Ναι, ο θεός με άκουσε και επιτέλους μου έστειλε τον άνθρωπό μου.. Μετά από χρόνια πόνου, απογοήτευσης, εκμετάλλευσης, απόρριψης.. βλέπεις στον ουρανό σου να βγαίνει το ουράνιο τόξο...
Η φωνουλα μέσα σου όμως φωνάζει 'ΠΡΟΣΕΧΕ', δεν την ακούς, είσαι μαγεμένη από αυτό το υπέροχο συναίσθημα, είσαι γεμάτη αγάπη και όνειρα που είχες θάψει βαθιά μέσα σου...Και αρχίζεις να ελπίζεις και να κάνεις και άλλα όνειρα...
Και ξαφνικά, όλα γκρεμίζονται, ο άνθρωπος που έχεις διπλά σου σε κοιτάζει με μάτια κενά, άδεια..

 Μα που πήγε η αγάπη του? Προσπαθείς, λες στον εαυτό σου ότι δεν είναι αλήθεια και ότι απλά τα φαντάζεσαι όλα αυτά γιατί φοβάσαι.. απο την αρχή φοβόσουν! Και συνεχίζεις να δίνεις αγάπη, και συνεχίζεις να κάνεις όνειρα αλλά μέρα με τη μέρα καταλαβαίνεις πως έχεις δίπλα σου έναν άλλο άνθρωπο.. Κάποιον που δεν σε αγαπάει πια και θέλει να φύγει...κάποιον που ζήτησε την αγάπη σου και εσύ την έδωσες με όλη σου την ψυχή και τελικά τον κούρασε και δεν την θέλει..

 Και αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος, πότε έφυγε η αγάπη από αυτά τα μάτια...Τόσα λόγια, τόσα όνειρα, τόσες ελπίδες.. τόση αγάπη.. που πήγαν??
Προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις πως ενώ τον έχεις δίπλα σου, εκείνος έχει 'φύγει' εδώ και καιρό, τον έχεις χάσει και μαζί με αυτόν έχασες και τον εαυτό σου, τις ελπίδες σου και την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους..
Και φτάνεις ξανά στο ίδιο σημείο που ήσουν πολύ πριν τον γνωρίσεις, μόνο που αυτή τη φορά έχεις χάσει την πιστή σου.. Και αναρωτιέσαι.. ΓΙΑΤΙ πάλι?

Έχει περάσει λίγος καιρός από τότε και βλέπω πλέον καθαρά κάποια πράγματα.. Δεν μπορώ να του κρατήσω κακία, όχι στον άνθρωπο που αγάπησα με όλο μου το είναι.. κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει κάποιον με το ζόρι, δεν μπορούμε να ορίσουμε την καρδιά μας και να είμαστε με έναν άνθρωπο που δεν θέλουμε μόνο και μόνο γιατί αυτός μας αγαπάει ή είναι καλός! Έτσι είναι η ζωή…

Συνήθως Θέλουμε αυτό που μας πληγώνει και πληγώνουμε αυτό που μας θέλει.
Από εδώ και πέρα θα κάνω κάτι που με συμβούλεψε κάποιος πολύ σημαντικός και ξεχωριστός άνθρωπος…ο έρωτας της ζωης μου!

 Οι ερωτικές σχέσεις έρχονται και φεύγουν, εγώ είμαι υπεύθυνη για μένα να 

με στηρίξω να με αγαπήσω  "πέφτω και σηκώνομαι'

Αυτό   λέγετε   Ζωή

c'est la vie..., Mon Petit