"Θα Ανάψω Λαμπάδα στο skype "

Mε συγκίνησε το άρθρο!!!!! της Ελεανας και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας
H κόρη μου έφυγε στο Hong-Kong  γιατί στην Ελλάδα το πτυχίο φιλολόγου  το υποψήφιο διδακτορικό,οι 3 γλώσσες το ecdl  ήταν πολύ λίγα για να βρει αξιοπρεπή απασχόληση. προτιμώ να την βλέπω από το skype..
(Ας μου λείπει πολύ) αρκεί  να είναι ευτυχισμένη.... δυστυχώς!!
Η Ελλάδα είναι πανέμορφη άλλα μόνο για διακοπές, τέλος.


«Μαμά μην κλαις, θα τα λέμε στο skype»...
http://anemoscafe.blogspot.com/2012/01/skype.html 

eleana

Αυτό έγραψα στη μητέρα μου λίγους μήνες πριν: Παει καιρός που είχα να γράψω, ίσως χρόνια. . . . Πλέον εκπέμπω από το μαγευτικό xxx, σε λίγο θα το φωνάζουμε χιονισμένο. . Από εδώ που τα όνειρα γίνονται γνώση, η γνώση δουλειά και η δουλειά Ζωή. . . Σε αυτή τη μικρή πόλη, όλες οι εποχές του χρόνου μοιάζουν ίδιες, μονό από τα χρώματα των δέντρων μπορείς να νιώσεις τη διαφορά. . . Όλοι μου λένε ‘εισαι τυχερή κορίτσι μου, που είσαι εκεί και δεν τραβάς αυτά που τραβάμε εμείς στην Ελλαδα’. . . Η Ελλάδα μου βασανίζεται, υποφέρει, είναι γεμάτη πληγές από αυτούς που την κακομεταχειρίζονται. . Η Ελλάδα μου. . . . . Εκεί μεγάλωσα, με την Ελπίδα, την αγάπη, την οικογένεια, την προσπάθεια, τα όνειρα μου, εκεί ωρίμασα, εκεί γέλασα, εκεί ξενύχτισα για να περάσω στο πανεπιστήμιο. . . Ελλάδα μου. . . . μου λείπεις. . . . Είμαι εδώ στην Αμερική, στην καινούργια μου μαμά, με υιοθέτησε γιατί εγώ μπορώ να δουλεύω σκληρά, βγάζω  καλά  αποτελέσματα και θα με κρατήσει λέει  άμα συνεχίσω να δουλεύω έτσι. . . ναι έτσι μου λένε  όσοι  αλλάξαν  οικογένεια. . . και είπα και εγώ να τρέξω με τα όνειρα μου και όπου με φτάσουν. . . και έφτασα εδώ. . . και όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι. . . δουλεύεις σκληρά σε κρατούν, σταματάς ?χάνεις. . . . μα. . . Μα εγώ έχω και άλλες γνώσεις: να αγαπώ, να αγκαλιάζω, να γελώ. . . έτσι μου έμαθε η Ελλάδα μου. . . Αχ μανούλα μου. . Αχχ !! νιώθω οι τοίχοι να με πνίγουν, είναι κάτασπροι, ξενική. . πάντα σε όλες σου τις προσεχές ευχόσουν να έχω τύχη, υγεία και κουράγιο. . . μαμά εδω δεν χρειάζομαι μόνο το φυλαχτό σου, την αγκαλιά σου αναζητώ. . . μα είναι κλειστά. . . όλα είναι κλειστά εδώ. . Αχ μανούλα μου. . . ξεχνώ εδώ. . . έτσι πρέπει. . . όταν ξεχνάς δεν πονάς. . . . . ναι μανούλα μου, εδώ άμα έχω εξετάσεις και πολύ δουλειά σε ξεχνώ. . . . συγγνώμη. . . Ξεχνώ. . να αγαπώ, να αγκαλιάζω, να γελώ, να ζω. . . αλλά είμαι τυχερή λένε, ναι είμαι τυχερή που δεν πεινώ. . . να πεινώ ή να αγαπώ? ΟΜΩΣ?
To αφιερώνω σε όλα τα ξενιτεμένα μας παιδιά, αλλά και σε μας που αντέχουμε την απουσία τους, με την ελπίδα η επόμενη συνάντηση να έρθει σύντομα!!!!! Και είναι πολλά τα χρόνια που τα δάκρυά μας ποτίζουν τις Αφίξεις και τις Αναχωρήσεις του Ελ. Βενιζέλου. Πόσο λυπάμαι που αυτή η υπέροχη ΠΑΤΡΙΔΑ μας ή διώχνει τα παιδιά της. . . . . ή τρώει αυτά που μένουν!!!!!