Έχουμε ζήσει, έχουμε δει κι ακόμα περισσότερες φορές έχουμε ακούσει για σχέσεις και πισωγυρίσματα.
Τι είναι αυτό που μας κάνει να μη ξεκολλάμε από την παλιά μας σχέση;
Ακόμα και στο κινηματογράφο έχουν αφιερωθεί πολλές ταινίες σε αυτό το θέμα, όπου βλέπουμε τον ταλαίπωρο και με ψυχολογία σε μαύρα χάλια πρωταγωνιστή (που την έχει κάνει τη βλακεία του, να τα λέμε κι αυτά…) να γυρνάει στη γυναίκα του μετανιωμένος παρακαλώντας τη να του δώσει ακόμα μία ευκαιρία.
Γιατί λοιπόν ένας άνδρας επιστρέφει στα παλιά, γιατί ρίχνει τον εγωισμό του πιο εύκολα απ’ ότι μία γυναίκα; Και στο φινάλε ποιος είναι τελικά ο δυνατός σε μία σχέση;
Θα μου πείτε (και με το δίκιο σας) ότι και μια γυναίκα μπορεί να θέλει να επιστρέψει, αλλά επειδή το κείμενο το γράφω ΕΓΩ θα αναπτύξω το θέμα μονόπλευρα.!!!!!
Έχουν γραφτεί εκατοντάδες στίχοι για χωρισμένους και δυστυχισμένους άνδρες που παρακαλάνε έστω και για ένα φιλί την αδίστακτη και αποφασισμένη για χωρισμό γυναίκα που προχώρησε ίσως και σε μια νέα σχέση
Η γυναίκα όμως αν φτάσει στο σημείο να πει το οριστικό αντίο, πάει, τέλειωσε, το είπε και ψάξε να τη βρεις.
Ο άνδρας από την άλλη είναι πιο αγαθιάρης, τουμπάρεται πιο εύκολα και στη τελική γυρνάει στη σχέση στο χαλαρό.
Οπότε τι; Είναι τελικά καλό να γυρνάμε στα παλιά ή να βάλουμε το καπελάκι και να πάμε σε άλλη παραλία…
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που από όσα πουν δεν εννοούν το παραμικρό!!
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που όταν πουν ΤΕΛΟΣ το εννοούν...Κάτι θα ξέρουν...Αν σπάσει το γυαλί... κολλάει όμως προσωρινά...Πόσο άραγε θα διαρκέσει αυτό το ''κόλλημα''??Υπάρχουν παντού πορτοκαλιές μα δεν έχουν όλα τα πορτοκάλια την ίδια γεύση...!!Δεν είναι όλα γλυκά και νόστιμα!!Ο άνθρωπος αλλάζει μόνο συμπεριφορά και τακτική,όχι μυαλό!Αν λοιπόν αποφασίσουμε να αναθεωρήσουμε πρέπει να το σκεφτούμε πολύ καλά..Αναθεωρείς όταν ο άλλος κάνει τα πάντα για να σου δείξει πως έστω σκέφτεται και εσένα και αυτά που ζητάς.(η σου δείχνει κάποιο σημάδι οτι σε θέλει στη Ζωή του ).και όταν αυτό το κάνει για ένα αξιοσέβαστο διάστημα..Δεν ξέρω αν υπάρχει το άλλο μας μισό κάπου,πιστεύω όμως πως στα συναισθήματα δεν συμβιβάζεσαι..Αντίθετα σε θέματα λογικής δεν έχεις άλλη επιλογή από το να συμβιβαστείς καμιά φορά...Κανείς,όσο και αν τον αγαπάμε δεν κάνει το απόλυτο κλικ στο δικό μας κουμπάκι..Ούτε και εμείς στο δικό του...Εγώ θεωρώ ότι εκεί που υπάρχει αγάπη είναι καλό να το φτάνεις στο τέρμα το θέμα, να δίνεις μια και δύο ευκαιρίες αν χρειαστεί, αρκεί βέβαια να μην το μετανιώσεις. Αλλά θα μου πείτε (και με το δίκιο σας) … «υπάρχει εγγύηση στον έρωτα;»